.........પ્રેમ કથાઓ,....અવાવરૂ ઘરની...

ઝાંપલી ને ઊંબરા વચ્ચે કશું રંધાય છે
એમ ફળીયું કેટલા દિવસોથી ચાડી ખાય છે

ઓટલાએ જૂઈ, બાહુપાશમાં લીધી હતી
શ્વેત પાલવ એટલે સરકી બધે લહેરાય છે

એક બીજાના સતત સહેવાસને કારણ, જુઓ
બારણાં બારી વચાળે નાતરો બંધાય છે

આયનો ચૂમી રહ્યો છે, બિંબ થઈ દિવાલને
ને ખુણે ને ખાંચરે, ઝાળા બધાં કતરાય છે

ઝીંદગી આખી વિતાવી વૃધ્ધ કુવા સંગ, પણ
રાંઢવા માટે હજુયે બાલટી હિજરાય છે

પાંદડા ઓઢીને પીળા, દિવસો ધરતી તણાં
આભના તડકા ને છાંયા પુછવામાં જાય છે

સૌ ગુઝારે છે વખત, લઈ એકમેકની ઓથને
ફક્ત જુની યાદ અહીં વિધવા બની અટવાય છે

raandhvu=rope to tie a bucket

બોસ,
આ વરસે રંગોળીમાં ઉમંગ , આનંદ
સંતોષ, તંદુરસ્તી, અને ભાઈચારાના રંગોને
ઠાંસી ઠાંસીને ભર્યા છે.....જેટલી ચપટી
ભરવી હોય એટલી સૌને છુટ છે.......
બાકીતો...

શું શુભેચ્છા દઈ શકે આ પોતડી ને ચોટલી..??
પ્રેમની, આવ્યો છું ધરવા, આપ સહુને પોટલી

નવલા વરસે આટલું તો ઘણુ....

હીના...જગદીપ...દ્રષ્ટિ...દ્રષ્ટાંત

શક્યતાના રણ મહીં દોડે હરણ
ચોતરફ છે છળ કપટનાં પાથરણ

પ્રશ્ન પેચીદો રહ્યો મંઝિલ સુધી
હું ચરણને, કે મને લાવ્યાં ચરણ

સાત કોઠા તો તરત ભેદી શકું
પણ નડે છે લાગણીનાં આવરણ

છે પ્રતિક્ષા ચીજ કેવી, દોસ્તો
ઉંઘમાંયે હું કરૂં છું જાગરણ

એક બીજાને સમજવા અય ખુદા
તું મુલતવી રાખજે મારું મરણ..!!

જે હતી થોડી ઘણી,એ વેંચશું
આબરૂનો છું ધણી,એ વેંચશું

ભાગ્યમાં ક્યાં આયનો આખો હતો
સાંપડી ઝીણી કણી,એ વેંચશું

આમતો ફાંટુ શરારતની ભરી
એમણે ચૂંટી ખણી, એ વેંચશું

છું દબાયેલો સતત જેના થકી
આપ સૌની લાગણી, એ વેંચશું

શબ્દની ભરમાર નહીં, પણ એ ગઝલ
નાળથી જે મેં જણી , એ વેંચશું

जख़्मोका बाझार लगा है, कल जायेंगे
दर्दोंके अपने सब सिक्के चल जायेंगे

बेलब्झों होठों पर हल्केसे लब रख दो
खा़मोशी के ख़तरे आधे टल जायेंगे

बरसेंगे हम पे गर बादल तनहाई के
अरमानो के जंगल सारे जल जायेंगे

सपनोको कांधे पर कब तक ढोते जाओ
पलकों के पीछे वो मेरी, पल जायेंगे

सांसोका हंगामा चुप है, अब क्या बोले ?
हम भी यारों चुपके चुपके ढल जायेंगे

આજે રજ્જા...શેની રજ્જા..?

ચાલ હવે
બંડી લે સાંધી

ખેર નથી જો
મચ્છી રાંધી

કોણ ગયું
આ ઝંડો બાંધી..?

એક દિવસ કાં
ઉડતી આંધી...?

એક બુઝર્ગને
પુછતાં જાણ્યું

કોઈ હતો
પહેલા પણ ગાંધી....!!!