4.7.13

Ii



અગર જો એકલા હો તો ખુલા દિલથી રડી લેજો
સબંધો લાગણીના તારવી,  ઈશ્વર અડી લેજો

બુકાની મૌનની બાંધી, શબદ સેનાની સંગાથે
સહારો લઇ કલમનો, કાગળે યુધ્ધો લડી લેજો  

ફરી ક્યારે સમય આવે,  અને એ રામ પણ ક્યા છે
 કોઈ પથ્થર મળે,  તુર્તજ અહલ્યાને ઘડી લેજો  

સમયની અંગુલી પર યાદને વીંટી, અમારી સૌ  
અનેરી એ અલૌકિક ક્ષણ  સજાવીને જડી લેજો  

ભલે હો ચાર ખભ્ભા, કે પગથીયું હો કબર જેવું 
અટારી આભનીએ પહોંચવા બેશક ચડી લેજો 

7.6.13


ન રમેશ હું, ન મનોજ હું
પડે આપ સૌને એ મોજ હું 

ન ધારા સુધી, ન ગગન સુધી
ફકત આસપાસની ખોજ હું  

નથી મહેલ કે ન વિરાસતો 
છતાં રાજ પંડનો ભોજ હું

ન વઝીર, ઊંટ કે પાયદળ 
અરે ખુદ છું ખુદ્નીજ ફોજ હું

ન મળો અસંખ્યમાં લાશ પર
નર્યો ચાર જણનો છું બોજ હું
-જગદીપ  

31.5.13


સમજી લેજે, તું પણ કંઈ અપવાદ નથી
મંદિર હો કે મસ્જીદ હો,  કોઈ બાદ નથી

ઓછા વત્તા અંશે પણ એ ખાય વદી 
અમથો આખો સરવાળો બરબાદ નથી

વરસો સુધી ડેલી ખોલી હોય, છતાં  
સાંકળ અંદર આવી હો એ યાદ નથી  

મુશળધારે,  કિન્તુ તારો સાથ ન હો  
ભીંજાવી દે એવો કોઈ વરસાદ નથી

લીલી કુંપળ, લીલ્લું છમ્મ થઇ પાન ખર્યું  
ડાળી સાથે હરગીઝ પણ  વિખવાદ નથી
Jk

25.5.13


આજ હું  ની " હું " ની સાથે છે લડાઈ 
આયનાની જાત પર જાણે ચડાઈ 

સહેજ પણ અફવા ન માનો, લાગણીને 
તું મુલાકાતી બનીને કર ખરાઈ 

તો જ વૈષ્ણવજનમાં  ગણના થાય તારી 
પીડને જાણી શકે જો તું પરાઈ

સાવ સુક્કો ભઠ્ઠ બાવળ લાગતો, કે
નગ્ન થઇ લીધી ઉનાળે અંગડાઈ

જિંદગી કંઈ એકલું તા-થઈ, નથી કંઈ 
મોત પર્યંત ખેલવી પડતી ભવાઈ  

23.5.13


હલકી ફૂલકી .....

"હવાથીયે હલકો" ને 'ધરતીથી ભારે'
અલ્યા....તું બદલમાં, કથન વારે વારે 

અમારે તો કાયમ ચગળવી'તી એને 
ખબર નહી આ વાતો ચવાઈ'તી ક્યારે 

' અ ' અફવાનો ઉચ્ચારતાં જ્યાં અમે, ત્યાં
દિશા મારી ઉપર ધસી ગઈ'તી ચારે 

હતો સાથ તારો, તો મંઝિલનો આછો
કર્યો'તો મેં અહેસાસ હર એક ઉતારે 

જવું તો હતું બસ કબર તક ઘરેથી 
ને આવી પડી ગામની ફોજ વ્હારે ...!!

18.5.13




ભાવ નગર, ને ગલી કલમની, આવો છો ને ?
ફૂંક લૂટીશું  ગઝલ ચલમની, આવો છો ને ?

ઘાવ તમારા અમે ઉછેર્યા , જેની ઉપર  
ઍક ઉગી છે કળી મલમની, આવો છો ને ?

દ્વાર ખુલા છે, કહો ખુલીને ખુલ્લા દિલથી
બ્હાર ઉતારી છબિ શરમની, આવો છો ને ? 

ગેરસમજની, સમય વચાળે ગંઠાયેલી 
ગાંઠ ઉખેળી બધી ભરમની, આવો છો ને ?

રાહ તમારી હજી મઝારે જોતા રહીશું 
વાટ પકડશું પછી અગમની, આવો છો ને ?

17.5.13


નાખ ટહુકો  સરવરે, ઉઠશે વમળ
ને વસંતી નામનું ઉગશે કમળ

સ્હેજ શમણાઓ હશે મારા જલદ
દિ' ઉગે પણ આંખ બે રહેશે સજળ 

હસ્ત, રેખા, મુઠ્ઠીઓ, મારી છતાં 
એ મને કહેતો કે તું થાશે સફળ.!!

નાં પ્રતિબિંબો ખપે સાક્ષી રૂએ 
ત્યાં પુરાવા આપવા પડશે સબળ

રાખ સાકી પર ભરોસો મૈકદે 
એ જ પ્યાલી રાતભર રાખે અતળ 
jk

9.5.13


ખુદા  ઢુંઢવાનો  શિરસ્તો બદલ
પગરખાં નહિ દોસ્ત, રસ્તો બદલ

ઉતારી શકે ના તું ચહેરો અગર
દીવાલે અરીસો અમસ્તો બદલ

કબુલાઈ ગઈ હો દુઆ, તો પછી
પ્રભુને કહો કે ફરિસ્તો બદલ

શકુની, કપટ, એ જ ચોપાટ હો
ફરી હાર માની, શિકસ્તો બદલ

જીવનથી છટકવાને મૃત્યુ હવે
થયો સાવ મારગ છે સસ્તો,.... બદલ

4.5.13


દસે આંગળીમાં, ચડે એક તારી
અમસ્તા ન કહેતા તને ચક્રધારી 

અમે બેય પાસાને સાધી લીધા છે
શકુનીયે નાનો પડે પાસ મારી

અગર મૌનના ફૂલ વાચાને ફૂટે
મહેકવાની આશા બધી છે ઠગારી

જીવન દોરડે છેક આકાશે પુગું 
પ્રભુ તુંય જબરો કમાલી મદારી

લખો હર કબર પર, હતી જિંદગી બહુ
અકારી છતાં કોઈએ ના નકારી  

29.4.13

પથ્થરો વાવું, ને ઝરણું ઉગતું
નામ મારૂં આમ દરિયે પૂગતું

બદનસીબી તો જુઓ મારી તમે
આંખમાં આંસુયે અમને ખૂંચતું

શી ખબર, મોતી વિષે કોણે કહ્યું ?
ફીણ પણ તળીયે જવા ઉત્સુક હતું

કોણ કે’ મારો સમય બદલાઈ ગ્યો
ગીત એ નુ એ જ આજે ગુંજતું

કંઈ નવુ કરતું જવાની લ્હાયમાં
લાશ થઈને કોઈ આજે ડૂબતું

શ્વાસ છેલ્લો લઈ પછી પણ લાગતું
કે કશુંક સાલુ હજીયે ખુટતું....

28.4.13


જે લખ્યું, તે પ્રેમનો હેલો હતો
આજ મારો હાથ  સળગેલો હતો

હાથ લેવો હાથમાં બીજો કદી
એ અનુભવ બેયનો પહેલો હતો

માનવીની જાત પર જાણે અહમ
ઝાડની ફરતે ઉગ્યો વેલો હતો

તું "પસીનો" નામ દઈ અકળાય છે
હું કહું ખુદ્દારનો રેલો હતો

ના નજર કે દ્રશ્યમાં ખામી હતી
કાચ ચશ્માનો જરા મેલો હતો




27.4.13


અડધા બોલે ઝાલે એવો સહિયર આપો
આજે નહિ તો કાલે, એવો સહિયર આપો 

વનરાવનનો વાયુ થઈને સહેજે  
ચૂમી લેતો ગાલે એવો સહિયર આપો

પગલું માંડે હૈયે મારા હરદમ  
ગજરાજાની ચાલે, એવો સહિયર આપો

સંસારી સમશેરે ઝીંક્યા ઘાને  
ઝીલી લેતો ઢાલે એવો સહિયર આપો  

સોનાવર્ણો ઉગતો સૂરજ જાણે 
ઝગમગતો હો ભાલે એવો સહિયર આપો

કંકૂ, ચૂડો, પાનેતર ના  જોતું  
શણગારી દે વ્હાલે, એવો સહિયર આપો 


26.4.13


તે કદી સુંઘી નહિ ચિત્કારતી એની વ્યથા
દોસ્ત, અત્તરમા  ભળી હર ફૂલની કાળી કથા

હોઠના સોગન લીધા તેથી બિચારું શું કરે
મૌનને પણ બોલવાનું મન થતું'તું અન્યથા 

કેમ ના વાવી શકો ટહુકા તમારે આંગણે ?
ચાલને થોડી ઘણી બદલાવીએ જૂની પ્રથા

માનવીએ છે ખરા, ઈશ્વર, ગુરુ, જીસસ, ખુદા
કોઈએ જોયા નથી, ને આવતાં બથ્થમબથા 

લાંગરી દીધું છે મૃત્યુ નામનું લંગર, હવે
લાખ મારો શ્વાસ છેલ્લાના હલેસા, છે વૃથા  

13.4.13

કોંગ્રેસની (અં)જળ યાત્રા....
ભાજપની અકળ યાત્રા.....

કોઈ તો પહોંચાડો પાણી
બહુ છલકાવી સૌએ વાણી

રોજે વહેલા ઉઠી થાતી
ન્હાવાથી માંડીને ઘાણી

ચારે બાજુ ખાવા ધસતાં
નેતા નામે ખંધા પ્રાણી

નોટુ ધરબી, ખાલી બેડે
અંદર અંદર કરતાં લ્હાણી

ટીપે ટીપું જીવતર ગણજો
સમજણ હું આપુ છું શાણી

10.4.13


હોઠે ના આવેલી વાતો કહું છું તમને 
અધકચરી જે વિતી રાતો, કહું છું તમને 

સંજોગોએ મારી ઉપર એવી કીધી
દર્પણમાં ખુદથી શરમાતો, કહું છું તમને

જીવન આખું શોધ્યો નહી મેં, માની લીધું
ઈશ્વર પણ શાથી સંતાતો ?, કહું છું તમને

સ રે ગા મા પ ધ ની સા ગાયું  સૌએ 
સુરની વચ્ચે હું શું ગાતો, કહું છું તમને

ઉતરડો તો લોહીથી લથબથતો, એવો
શબ્દોની સાથે છે નાતો, કહું છું તમને  

3.4.13


હવે તો શ્વાસ લેવો એય મોટી ભૂલ છે
જીવનની હર ક્ષણો જાણે કે એપ્રિલ ફૂલ છે  

વહાણા વહી ગયા એને ઉભ્યાને, તે છતાં 
તમે માનો કે ના, દર્પણ હજી મશગુલ છે..

મળ્યા જે સ્વપ્ન છીપે ઊંઘના દરિયા તળે 
પલક પર એ જ મોતીની સજાવી ઝૂલ છે  

કહે કંટક, ભલે હો માં જાણ્યા કિન્તુ સદા
અમારી દુશ્મનીમાં મોખરે સૌ ફૂલ છે

અમે ડૂચો કરી કાગળ  છુપાવેલો દીધો
ઉઘાડો, લાગણીથી તરબતર તાંદૂલ છે   

 

1.4.13

હું કદિ’ પ્રતિબિંબમા ફાવ્યો નહીં
આયનેથી હાથ કોઈ આવ્યો નહીં

જોઈને સંબંધના જંગલ બધે
લાગણીનો છોડ મેં વાવ્યો નહીં

ત્યાં સતત ચર્ચા થતી’તી મૌનની
શબ્દને વચમા પછી લાવ્યો નહીં

આખરે ખુદ હું ટપાલી થઈ ગયો
તે છતાં કાગળ હજુ આવ્યો નહીં

શ્વાસ છેલ્લાથી ખરીદ્યું મોતને
એ કદિ’ ખાતામાં ટપકાવ્યો નહીં

29.3.13



વ્હેણમાં ક્યારેક લંગર થઇ ગયો 
લાપસીમાં ક્યાંક કંકર થઇ ગયો

સાવ કડવું સત્ય આજે પી ગયો  
લ્યો હવે લગભગ હું શંકર થઇ ગયો

કોઈને બાઝી ગળે, ડૂમો બની 
મૌન ને વાણીનું સંકર થઇ ગયો

છું ભલે છિદ્રો ભરેલું છાપરું 
રાતના જાણે કે અંબર થઇ ગયો

બે અધર વચ્ચેનો એક સંવાદ થઇ
થઇ જતું નાબૂદ, અંતર થઇ ગયો

16.3.13


એક ટીપું  વાંચવા પ્રસ્વેદનું
ગ્યાન પણ ઓછું પડે છે વેદનું

ક્યાંક પશ્ચાતાપની નગરી મહી
એક મારું પણ હશે ઘર ખેદનું

ટેરવાને પૂછશો તો જાણશો
દુઃખ અવિરત વાંસળીના છેદનું

આજ મારો આયનો ફૂટી ગયો
ને રહસ્ય પામતો હું ભેદનું

પારખો રણમાં ચરણને કઈ રીતે ?
જાનકી નું હોય કે જાવેદનું...!!

10.3.13


શ્વાસ લેવો જો ગણો હરકત
તો નિસાસા આપણી બરકત

તરબતર તારી મહેક કાયમ  
એ જ મારો ડાકિયો ને ખત  

કાગળોમાં ક્યાં સમાતો હું  
એટલું લખવું અમારે જત 

જામ મારે હાથ, ને સાકી 
ક્યા હતી બીજી પછી નિસ્બત
 
જિંદગી જીવી શક્યો ના જે
જીવતા પણ એ હતો સદ્ગત 

7.3.13


જ્યાં શબ્દ થઇ તું પાંગર્યો
ત્યાં મૌન રૂપે હું ખર્યો

રેતાળ તારી આંખનું 
આંસુ બની કાયમ સર્યો

તાકી રહ્યો શું જામને ?
ખાલીપણાથી છે ભર્યો

હું ખોજમાં છું બ્રહ્મની 
કાં આયનો આગળ ધર્યો ?

ખૂંખાર દરિયાનો નશો
તટ પર સદાયે ઓસર્યો  

પાંખે હું છેલ્લા શ્વાસની 
આકાશ આખે વિસ્તર્યો 

જ્યાં શબ્દ થઇ તું પાંગર્યો
ત્યાં મૌન રૂપે હું ખર્યો

રેતાળ તારી આંખનું 
આંસુ બની કાયમ સર્યો

તાકી રહ્યો શું જામને ?
ખાલીપણાથી છે ભર્યો

હું ખોજમાં છું બ્રહ્મની 
કાં આયનો આગળ ધર્યો ?

ખૂંખાર દરિયાનો નશો
તટ પર સદાયે ઓસર્યો  

પાંખે હું છેલ્લા શ્વાસની 
આકાશ આખે વિસ્તર્યો 

27.1.13


રેત પર પાડીને પગલાં કોઈ તો ચાલો
મૃગજળે જાવું અમારે, હાથ તો ઝાલો  

ચૂર થઇ પર્વત ઉપરથી છેક અફળાતો 
હું જ છું પડઘો, હવે શું સાદ દે ઠાલો  

કાન દેજે કુંડ દામોદર, તળેટીએ  
સેંકડો સંભળાય છે, જાણે કે કરતાલો  

છે હળાહળ બાઈ મીરાના કાટોરાનું 
હર વખત કંઈ જામનો હોતો નથી પ્યાલો  

પાદરે ભિંજાય છે એક પાળિયો સાંજે  
કોઈને નક્કી હજી એ લાગતો વ્હાલો  

26.1.13


રે તમે વળગણ સમા થઇ છેક છેટે ઉભતાં 
બે કિનારા આપણે, ને વ્હાણ મારા ડૂબતાં 

કંટકો ઉપર થઇ આવ્યા અમે નફરત તણા  
સાવ કૂણી લાગણી છું, તોયે આંખે ખુંચતા ..??

સૌ પ્રથમ તારી ગલીમાં હર અદા તારી સનમ,
ને પછી ચોરાહ પર સંજોગ અમને લુંટતા 

જે પ્રતિબિંબો અહમને કાયમી ઉકેલતા 
આજ ખુદ થઈને સવાલી આયનાને પૂછતાં 

જીંદગી આખી સફર કાપી અને છેલ્લે પછી
શ્વાસ, ઘરથી કબ્ર તક સૌના હંમેશા ખુટતા 

18.1.13


સમય છંછેડવા કોશિષ ના કર, સંજોગ થઇ જાશે
પ્રથમ એ સ્પર્ષ  હૂંફાળો, પછીથી રોગ થઇ જાશે

અદાઓ ઘેર મુકી આવજો, નહિંતર અમારાથી
ઘણીયે ખાનગી બાબત ઉઘાડે છોગ થઇ જાશે

વફામાં  કોઈ રાહુ, કે ન કેતુ કોઈ દિ' નડતો
હથેળી હાથમાં મુકો, પ્રણયનો યોગ થઇ જાશે

ગઝલ હું માત્ર લખતો પાનખરમાં, કેમ કે જો હું
વસંતોમાં લખીશ, તો એ તમારા જોગ થઇ જાશે

સુગંધી ખત હતો, કારણ કે છે અત્તરનો વેપારી
તમારી ખામખાં શંકા તણો એ ભોગ થઇ જાશે 

5.1.13



પાંપણે આવીને ટીપું ધાર પર લટકી ગયું  
કેમ જાણે એક ચોમાસું નભે અટકી ગયું 

કેટલી રાતોને વિનવી સાચવ્યું'તું જે અમે
એક મટકું મારતાં, શમણું ફરી છટકી ગયું  

આમ તો નફરતનું રણ આખુયે મેં ઠલવી દીધું 
એક તારા પ્રેમનું  મૃગજળ મને ખટકી ગયું  

સામસામાં આપણે તાક્યા નજરના તીર, પણ
આપનું દિલ પર, ને મારૂં હાય રે બટકી ગયું  

આંખમાં મેં પોરવ્યા'તાં કંઇક દિવાસ્વપ્નને 
ને જમાનો કે', કે સાલાનું જરા ફટકી ગયું