હવે તો શ્વાસ લેવો એય મોટી ભૂલ છે

જીવનની હર ક્ષણો જાણે કે એપ્રિલ ફૂલ છે  

વહાણા વહી ગયા એને ઉભ્યાને, તે છતાં 

તમે માનો કે ના, દર્પણ હજી મશગુલ છે..

મળ્યા જે સ્વપ્ન છીપે ઊંઘના દરિયા તળે 

પલક પર એ જ મોતીની સજાવી ઝૂલ છે  

કહે કંટક, ભલે હો માં જાણ્યા કિન્તુ સદા

અમારી દુશ્મનીમાં મોખરે સૌ ફૂલ છે

અમે ડૂચો કરી કાગળ  છુપાવેલો દીધો

ઉઘાડો, લાગણીથી તરબતર તાંદૂલ છે