31.12.09




નવા વર્ષે આટલું તો કરીએ


કળી ખિલી લ્યો લાલ, ડાળીએ
ખર્યાં, સુકા ની વાત ટાળીએ


ઇશુ, પયંબર, બુધ્ધ વાંછીએ
પછી અહમ ને ક્રોધ ખાળીએ


દસે દિશાએ જ્યોત પ્રાગટે
શમા બુઝાવી, જાત બાળીએ


કસમ ભગતની ખાવ હવે સૌ
ચડે કસાબો તુર્ત ગાળીએ


નહીં, નરાધમ, કોઈ ડોકમાં
ધરો પ્રસંશા ફુલ, પાળીએ

29.12.09



નવા વર્ષે
નવમા (૨૦૦૯)ની દસમા(૨૦૧૦)ને


ટિપ્સ


ભલે પધાર્યા, સ્વાગત છે, ઓ દસમાં
શરૂ થયા છે દિવસ તમારા વસમા


જશે ગુલાબી મોસમ રંગી, ક્ષણમાં
હરખ હરખમાં આગળ જલદી ધસ માં


નવા વિચારો, સંકલ્પો શું કરવા
બદી ભરી છે લોકોની નસ નસમાં


વળી ઉજવશે તહેવારો વટ વટમાં
વહી જશે બાકીના દિન અંટસમાં


ચડે, પછાડે, ગુલાંટ મારે પળમાં
મઝા બધી લેજે માનવ-સરકસમાં


અમે શિખામણ બધીયે દીધી તમને
તમેય દેજો ફરી ફરી હે...દસમા..!!

27.12.09


મારા દિધેલ સાદનો પડઘો પડ્યો નહીં
જાણે અમારાં આયને, ખુદ હું જડ્યો નહીં


મંઝિલ, ડગર ને ફાંસલો, સઘળું સુગમ હતું
ઝંખ્યો હતો જે સાથ કદી સાંપડ્યો નહીં


બેતાજ બાદશાહ છું હું સ્પર્શનો છતાં
ટહુકો અમારી લાગણીનો ત્યાં અડ્યો નહીં


તારૂં જવું, ને આપણું મયખાને તો જવું
એવો નશો, જે રોજ ચડે એ ચડ્યો નહીં


પાછો વળું એ દહેશતે ટોળે મળ્યા બધાં
બાકી અમારા મોત પર એકે રડ્યો નહીં

23.12.09






कीसकी क्रिस्टमस....??
मेरी क्रिस्टमस.......!!


પટેલ, બ્રાહ્મણ, શીખ, લુહાણા, સઈ, વાણિયા ભિસ્તી
ઝાકમ ઝોળે, ક્યાંય ન જોયો, એક બિચારો ખ્રિસ્તી

પાર્ટી, નૃત્યો, શોર શરાબા, લાખ કરે તું મસ્તી
ઈશુ રીઝવવા પ્રગટાવો બસ મીણબત્તી એક સસ્તી

22.12.09


ચાલ ભેરુને સંગ
લાલ દોરીને રંગ
ચિત્ત ચોટેના આજ કોઈ કામમાં
મારા ઉરનો પતંગ ઉડે આભમાં
ચોક ફળીયા સૂમ સામ
પોળ કરતી આરામ
ગામ રંગે ચડ્યુ છે બધું ધાબમાં
મારા ઉરનો પતંગ ઉડે આભમાં
લાલ પીળા ચટ્ટક
ફુલ ખિલ્યાં અઢળક્ક
જાણે ધરતી વરસી’તી આસમાનમાં
મારા ઉરનો પતંગ ઉડે આભમાં
બોર ગંડેરી પાક
ખાવ ઉંધીયાના શાક
સાંજ રડવડતી ખાલી સૌ ઠામમાં
મારા ઉરનો પતંગ ઉડે આભમાં
માર કાઈપા ની બૂમ
પછી પકડ્યાની ધૂમ
કોઈ દોડે લઈ ઝાંખરાંને વાંસમાં
મારા ઉરનો પતંગ ઉડે આભમાં
ફરરર ઉડી ગઈ લાજ
છેડ બિંદાસી સાજ
વહુ તાળી દે સસરાનાં હાથમાં
મારા ઉરનો પતંગ ઉડે આભમાં
ક્યાંક હૈયાનાં તાર
ક્યાંક છુપો અણસાર
પેચ લાગે છે ક્યાંક કોઈ આંખનાં
મારા ઉરનો પતંગ ઉડે આભમાં
ચાંદ તારાને રાત
ઉગે સરખું પરભાત
તોયે કરતી ઉત્પાત
સાલી માણસની જાત
આભ વહેંચે છે અલ્લા ને રામમાં

19.12.09


શબ્દ કોષો એકમાં ઠાંસી, ગઝલ ક્યાંથી લખું
તાજગી નામે બધું વાસી, ગઝલ ક્યાંથી લખું


બે ટકે હર શેર છે, ભાજી હો કે ખાજા ભલે
બેગુનાહીની સજા ફાંસી, ગઝલ ક્યાંથી લખું


છે અછંદાસી ધૂમાડો, ને ધરારી ધૂળ પણ
બંધ ના થાતી હવે ખાંસી, ગઝલ ક્યાંથી લખું


હાથમાનો જામ સીધો દિલ મહી ઉતરી જતો
ને નજર સાકી તણી ત્રાંસી, ગઝલ ક્યાંથી લખું


રે! અપેક્ષા દાદની રાખી હતી તારા થકી
શેર બે વાંચી, ગયો ત્રાસી..?,ગઝલ ક્યાંથી લખું


પાનખાર સિંચી ઉગાડ્યું ઝાડ મેં
લાખ તું ચાહે હવે રંઝાડ ને...


શ્વાસને સરવાળે તું, નિ:શ્વાસની
બાદબાકી કો’કદિ તો માંડને


એક મુઠ્ઠી કોઈ કાજે ના ખુલી
થઈ સુદામો પોટલી સંતાડને


"ગ્રામ લક્ષી પંચવર્ષી યોજના"
નામ રૂડું દઈ દીધું કૌભાંડને


રંગ ખુટે, એટલી ફરકે ધજા
સો હરિ દીધાં, અખિલ બ્રહ્માંડને

18.12.09


પહેલ તો કરવીજ પડશે કોઈએ
રાહ સહુની ક્યાં સુધી, સૌ જોઈએ


જીંદગી સાચી જીવ્યાતાં કેટલી
રાખમાંથી સોયને ફંફોસીએ


આમતો સસલાં છીએ પણ દંભની
ઢાલ નીચે જાતને સંકોરીએ


ધોરણોનાં ક્યાં હતાં કોઈ ધોરણો
કે પસંદગીના કળશને ઢોળીએ


ડાઘુઓની આંખ ભીની ના થઈ
કેમ જાણે સાવ હળવા હોઈએ


સહેજ હજી મૃગજળ મમળાવ્યું
જંગલને બહુ લાગી આવ્યું


શબ્દ વગરના વાણી ગૃહે
મૌન અમે હોઠે લટકાવ્યું


બંધ રચી, પાપણનો આંખે
સ્વપ્ન ઝરણ કોણે અટકાવ્યું


દુ:ખ ઉગ્યાં ખેતરના ખેતર
ક્યાંય અમે તો નહોતું વાવ્યું


જામ ખુટ્યા, થઈ બોતલ ખાલી
માંડ મને જ્યાં પીવું ફાવ્યું

17.12.09


અરીસો દિવાલે
ઘણાઓને સાલે
પ્રતિબિંબ ખુદના
દઈદે હવાલે


નથી, આજ જેની
કહે શું ત્રિકાલે
કહો જ્યોતિષિને
હથેળી ન ઝાલે


અભિવ્યક્તિ જુદી
હતી વ્હાલે વ્હાલે
ચૂમે કોઈ ભાલે
વળી કોઈ ગાલે


અમસ્તી આ તસ્બી
બધાં હાથમાં લે
ખુદા યાદ આવે
પછી સહેજ ચાલે


જીવનભર હું નાચ્યો
તમારાજ તાલે
હવે ગ્રાન્ડ, ઈશ્વર
કરી દે ફિનાલે

15.12.09


’આહા જીંદગી’ ના મુખપૃષ્ઠ ઉપરની વન લાઇનર પરથી
રચેલી રચના

પોતાની કડકડતી એકલતા લઈને સૌ બેઠા’તાં ટોળાને તાપણે
સંબંધો સળગાવી, હૈયાઓ શેકીને, અંદરથી બળબળતાં આપણે


જોબનની પાંખોએ ઉડીને પાછો હું પૂગી ગ્યો પોતીકે પાદરે
કહું છું ભમ્મરડાને પાછું આપી દે મેં શૈષવને મુક્યુ;તું થાપણે


પરબિડીયું, નીંદરડી બિડીને નાખ્યું’તું, આંખ્યુંને સરનામે એમની
અમને તો લાગ્યું કે ઉછળતાં કુદંતાં સપનાઓ ડોકાશે પાંપણે


સદીઓથી અટવાતો લખને ચોરાશી આ ભવભવના ફેરામાં તોય રે
છલ્લક છલાણાની માફક સૌ કહી દેતાંઅહીંયા શું આવ્યો તું જા પણે

14.12.09


વાંસળીના સુર...
સા..રે..ગ..મ..પ..ધ..નિ..સા


તમે વાંસળીમાં રાધાને ફુંકો છો શ્યામ
પછી સાત સાત સુર વહે આભમાં
એક એક સુર મહી રાધાના રૂપ દિસે
ગોકૂળીયું ગામ કેવું લાભમાં...


પહેલો તે સુર એની સુંવાળી કાયા પર
રેશમનો પાલવ સોહામણો
બીજો તે સુર એની મતી અદાઓથી
હરણાનો દેશ દિસે વામણો


ત્રીજો તે સુર એની ભરૂતા નખશીખે
નીતરતી જાય દિન રાતરે
ચોથો તે સુર એની મારકણી આંખોનો
ગામના ગોવાળ બધાં મ્હાત રે


પાંચમો તે સુર એનો પાયલ ઝંકાર
જાણે ઘંટડીઓ ગાયોની ડોકમાં
છઠ્ઠો તે સુર એની લવલતી ચાલ
કહે પનઘટ, કે બાંવરીને રોકમાં


સાતમો તે સુર એની નાભિથી નીકળતો
સીધો રે વાલમના કાનમાં
બાઈ મીંરા કહે ભલે રાધાનો હોય
મારા તંબુરે રહેતો એ બાનમાં

12.12.09


હવા શું, શ્વાસમાં લીધી
સજા જીવન તણી દીધી


મળ્યાથી અંત છે જેનો
પ્રતિક્ષા, મેં સદા કીધી


સુરા નહીં, આજ મયખાને
ઉદાસી સૌની મેં પીધી


તમે તો મૌનમાં પણ ક્યાં
કરો છો વાત કંઈ સીધી


બધાયે આંગળી મારી
તરફ હંમેશ કાં ચીંધી ?

8.12.09


શબ્દ જે કહી ના શક્યું એ આંખથી સરકી પડ્યુ
કેમ જાણે રણ મહી મીઠું ઝરણ આવી ચડ્યું


એ અદા,ચંચલ હંસી, ઝુલ્ફો અને ગોરૂં બદન
સ્પર્શ નો પર્યાય હો એવી રીતે અમને અડ્યું


કંટકોના શહેરમાં, કંકર સમા છે દોસ્તો
લાગણી નામે અમોને એક પણ ઘર ના મળ્યું


હર પ્રસંગે આંસુઓ ચોધારને મુલવી જુઓ
કોણ કોની યાદમાં, ને કેટલું શાથી રડ્યું


આટલો તું રહેમદિલ ક્યારેય ન્હોતો એ ખુદા
આજ મયખાને જતાં, મસ્જીદ કે મંદિર ના નડ્યું

4.12.09


.................નગર ચર્યા........................


ઉગતા સુરજની શેહમાં રમતું મળે નગર
હર શ્વાસ ને ઉચ્છવાસમાં રમતું મળે નગર

દફતર ભરી સવારમાં, જનનીની લ્હાયથી
પીઠે લદાયા ભારમાં, રમતું મળે નગર

રસ્તા, ગલી, કુચી ને વળી ફ્લાય ઓવરે
ચોગમ વળેલી ગુંચમાં, રમતું મળે નગર

ગિરજા મસીદ હો, કે હો મંદિરનાં દ્વાર પર
યાચી રહેલા હાથમાં રમતું મળે નગર

પકવાન દોઢસો ને ઓડકાર દંભનાં
ભભકે ભરેલી નાતમાં, રમતું મળે નગર

સઘળાં નિયમને ઓકતી નફ્ફટ આ ચીમનીઓ
ગળફે પડેલા રક્તમાં રમતું મળે નગર

આદર, અદબ, ને સ્મિત બિડાયા છે મૌન માં
ભંકસ, ટપોરી વાતમાં રમતું મળે નગર

ઓળા ઉતરતાં રાતના, વ્હિસ્કીને બોતલે
છલકી જતાં એ જામમાં રમતું મળે નગર

મણની તળાઈ રેશમી હો કોઈની ભલે
ફુટપાથ પરના સખ્શમાં રમતું મળે નગર

શહેરીજનો તો ઠીક ભલા ગામે ગામનાં
એકેક જણના ખ્વાબમાં રમતું મળે નગર

3.12.09


પરબિડીયે બિડ્યો મેં ખાલીપો ઠાંસી
સરનામુ ’એકલતા’, વાયા ઉદાસી


રેશમસી દોરીએ યાદોની તારી
નીંદરને દઈ દીધી પરબારી ફાંસી


સથવારે જેની મેં લીધાતાં શ્વાસો
એ લોકો પૂછે છે, ક્યાંના રહેવાસી..??


છલકાતી આંખોનાં , છલકાતાં પ્યાસી
છલછલ સુરાહી કર હળવેથી ત્રાંસી


શબરી ના દીઠી, ના પામ્યા હનમન્તા
કેવાં રે કીધા તેં અમને વનવાસી

2.12.09


ક્ષણ દોડે છે આગળ આગળ
પડછાયો જાણે હું પાછળ

શૈષવની ડેલીએ વાલમ
લજ્જાની મારી તેં સાંકળ

કર્મોને કાંડે આજે પણ
શ્રધ્ધાનું બાંધ્યું મે માદળ

હરણાંના મૃગજળ પીધાનાં
નીકળ્યા સૌ દાવાઓ પોકળ

માન્યું, તું કઠ્ઠણ છાતીનો
પરવાના ખાતર તો ઓગળ...!!

29.11.09


અટકળ જમા કરી અને ઈચ્છા ઉધારતો
ખાતાવહી હું સાવ અમસ્તો વધારતો


શબ્દો તણાં કવન મેં સજાવ્યા છે મૌન પર
નહીંતર દશા શું હોત વેદનાની, ધાર...તો..!!


જાજમ બિછાવો કેસરી ગુલમ્હોરની, પછી
ટહુકા ઉપર સવાર થઈ, ફાગણ પધારતો


તાળો મળે કે ના મળે, પરવા નથી મને
જે દાખલો ગણું, પ્રભુ એને સુધારતો

18.11.09


અમથીયે ક્યાં કોઈ અમને પડી છે
’જખ મારે દુનિયા’ એ બુટ્ટી-જડી છે


હોઠે મેં પ્યાલી અડાડી હજી જ્યાં
મયખાનું પીધાની અફવા ઉડી છે


સપનાઓ બિચ્ચારા આળોટે રણમાં
વર્ષોથી બન્ને ક્યાં આંખો રડી છે


લક્ષમણની ખેંચેલી રેખાઓ સામે
ભીતરની ઈચ્છાઓ જંગે ચડી છે


મૃત્યુને સૌ કોઈ સંગાથે ગાજો
જીવતરના ગીતોની છેલ્લી કડી છે

17.11.09



જીંદગી જાણે રમત શૂન-ચોકડી મારી હતી
ભાગ્યમાં મીંડુ, પ્રણયમાં ચોકડી તારી હતી


આવ-જા ના બેય પલ્લે પગ મુકી સાધ્યું અમે
લક્ષ્યમાં મારા, તમારી અધખુલી બારી હતી


વીરડીનાં શાંત જળ, અધ્યાય છે મીઠાશનાં
ને ઘૂઘવતાં સાગરોની વારતા ખારી હતી


એ ખરૂં વાતાવરણમાં ચોતરફ કલરવ હતો
જે હતી ટહુકામાં તારા, વાત કંઈ ન્યારી હતી


નાખુદા માન્યો તને, પણ ક્યાંય દીઠો ના ખુદા
માન કે ના માન, તારી સાવ ગદ્દારી હતી

10.11.09


જત લખવાનુ કે હરી હવે
અવતરવું પડશે ફરી હવે


મધદરિયાના મરજીવા પણ
તટ ઉપર લે છે તરી હવે


સંસ્કારો, સંયમ, દયા॥અરે ..!

માનવતા સુધ્ધા મરી હવે

રાવણને લોકો ભુલી ગયા
સંતોએ એવી કરી હવે


ચપટીમાં, ખોબો છલકાતો
ખોબામાં, ચપટી ભરી હવે


દેખા દેખીની ધજા ચડે
મંદિર મસ્જીદમાં નરી હવે


અંતર્યામી છો, નઝર ભલા
આ બાજુ કરજો જરી હવે

3.11.09



ચાલ તણખલે સાત સમંદર પાર ઉતરીએ
હામ તણાં હલ્લેસા મારી રામ સમરીએ

આજ સુધી તો ડાળ હતાં શૈષવની કુણી
શિલ્પ જીવનનું હાથ હથોડે, કાળને ઘડીએ

ગૂઢ અધૂરા મર્મોના અક્ષર કરતાં તો
સહેજ અડ્યાનાં અણસારે બિંધાસ્ત ઉકલીએ

ઘોર હતાશા રાત બની હરરોજ ઢળે છો
રોજ પ્રભાતે સોનેરી શમણાં થઈ ઉગીએ

રેત સરી ગઈ, ખાલીપાનો શ્વાસ ભરીલે
યાદ બની ઝળહળ, જીવતર આખું વિસરીએ

31.10.09


.........પ્રેમ કથાઓ,....અવાવરૂ ઘરની...

ઝાંપલી ને ઊંબરા વચ્ચે કશું રંધાય છે
એમ ફળીયું કેટલા દિવસોથી ચાડી ખાય છે

ઓટલાએ જૂઈ, બાહુપાશમાં લીધી હતી
શ્વેત પાલવ એટલે સરકી બધે લહેરાય છે

એક બીજાના સતત સહેવાસને કારણ, જુઓ
બારણાં બારી વચાળે નાતરો બંધાય છે

આયનો ચૂમી રહ્યો છે, બિંબ થઈ દિવાલને
ને ખુણે ને ખાંચરે, ઝાળા બધાં કતરાય છે

ઝીંદગી આખી વિતાવી વૃધ્ધ કુવા સંગ, પણ
રાંઢવા માટે હજુયે બાલટી હિજરાય છે

પાંદડા ઓઢીને પીળા, દિવસો ધરતી તણાં
આભના તડકા ને છાંયા પુછવામાં જાય છે

સૌ ગુઝારે છે વખત, લઈ એકમેકની ઓથને
ફક્ત જુની યાદ અહીં વિધવા બની અટવાય છે

raandhvu=rope to tie a bucket

19.10.09

બોસ,
આ વરસે રંગોળીમાં ઉમંગ , આનંદ
સંતોષ, તંદુરસ્તી, અને ભાઈચારાના રંગોને
ઠાંસી ઠાંસીને ભર્યા છે.....જેટલી ચપટી
ભરવી હોય એટલી સૌને છુટ છે.......
બાકીતો...
શું શુભેચ્છા દઈ શકે આ પોતડી ને ચોટલી..??
પ્રેમની, આવ્યો છું ધરવા, આપ સહુને પોટલી
નવલા વરસે આટલું તો ઘણુ....
હીના...જગદીપ...દ્રષ્ટિ...દ્રષ્ટાંત

12.10.09

શક્યતાના રણ મહીં દોડે હરણ
ચોતરફ છે છળ કપટનાં પાથરણ

પ્રશ્ન પેચીદો રહ્યો મંઝિલ સુધી
હું ચરણને, કે મને લાવ્યાં ચરણ

સાત કોઠા તો તરત ભેદી શકું
પણ નડે છે લાગણીનાં આવરણ

છે પ્રતિક્ષા ચીજ કેવી, દોસ્તો
ઉંઘમાંયે હું કરૂં છું જાગરણ

એક બીજાને સમજવા અય ખુદા
તું મુલતવી રાખજે મારું મરણ..!!

10.10.09


જે હતી થોડી ઘણી,એ વેંચશું
આબરૂનો છું ધણી,એ વેંચશું


ભાગ્યમાં ક્યાં આયનો આખો હતો
સાંપડી ઝીણી કણી,એ વેંચશું


આમતો ફાંટુ શરારતની ભરી
એમણે ચૂંટી ખણી, એ વેંચશું


છું દબાયેલો સતત જેના થકી
આપ સૌની લાગણી, એ વેંચશું


શબ્દની ભરમાર નહીં, પણ એ ગઝલ
નાળથી જે મેં જણી , એ વેંચશું

जख़्मोका बाझार लगा है, कल जायेंगे
दर्दोंके अपने सब सिक्के चल जायेंगे

बेलब्झों होठों पर हल्केसे लब रख दो
खा़मोशी के ख़तरे आधे टल जायेंगे

बरसेंगे हम पे गर बादल तनहाई के
अरमानो के जंगल सारे जल जायेंगे

सपनोको कांधे पर कब तक ढोते जाओ
पलकों के पीछे वो मेरी, पल जायेंगे

सांसोका हंगामा चुप है, अब क्या बोले ?
हम भी यारों चुपके चुपके ढल जायेंगे

1.10.09

આજે રજ્જા...શેની રજ્જા..?

ચાલ હવે
બંડી લે સાંધી

ખેર નથી જો
મચ્છી રાંધી

કોણ ગયું
આ ઝંડો બાંધી..?

એક દિવસ કાં
ઉડતી આંધી...?

એક બુઝર્ગને
પુછતાં જાણ્યું

કોઈ હતો
પહેલા પણ ગાંધી....!!!

27.9.09

બિચારો આયનો
કેટલું સહેતો બિચારો આયનો
મૂક થઈ જોતો બિચારો આયનો
રૌદ્ર, રૂદન દુ:ખ અને શ્રુંગારનો
હમસફર રહેતો બિચારો આયનો
સાવ કડવું તે છતાં ખુલ્લુ કરી
સત્યને ધરતો બિચારો આયનો
કાયમી ક્યાં કોઈ વસતું ભીતરે
રોજ કરગરતો બિચારો આયનો
ઘા સહી પથ્થર તણો, દિલ પર, પછી
સો ગણું જીવતો બિચારો આયનો

23.9.09


ચાલો વ્હાલા બચપણ પાછું દત્તક લઈએ
ઢીંગલા ઢીંગલી થઈને બન્ને ગમ્મત કરીએ


દંભી ચહેરા ફોડી નાખી, ઉપર છલ્લા
ભીતર ભીની લાગણીઓને દસ્તક દઈએ


ઘડપણ વિત્યું, વહાલ વિનાનુ કોરે કોરૂં
વ્હાલા થઈને દાદાજીના, ખિલખિલ હસીએ


અમથું અમથું માળા જપ જપ કરવા કરતાં
ગિલ્લી દંડા, પાંચીકાની રમ્મત રમીએ


ગાડી , એસી, બંગલાઓના મુંઝારેથી
ખુલ્લ પગલે, ઠેસ લગાવી પાદર ફરીએ


વસિયતનામા, હુંડી , સઘળા ચેક મુકીને
પાટી ઉપર ધ્રુજતે હાથે મમ્મમ લખીએ..!!


ઘરડાં ઘરથી વાયા વૈંકુઠ દોડ લગાવી
પાપા પગલી કરવા જલદી પાછા વળીએ

20.9.09


આમ તો એ સાવ તુરી હોય છે
ઘુંટ પીધા બાદ, ’નુરી’ હોય છે


હાથની રેખા સતત લાગ્યા કરે,
કેમ જાણે કે અધુરી હોય છે...!!


સુખ વિષેના મુલ્ય જો સમજો નહીં
દર્દ ત્યારે, બસ જરૂરી હોય છે


છો અમાસી રાત હો, પુનમ તણી
યાદ પણ કેવી મધુરી હોય છે


તું પતંગા જેટલો અંગત ન બન
એ નિકટતામાં જ દુરી હોય છે

12.9.09

શબ્દના ભાથાના, જો કે તીર છે
હર ગઝલ મારી, અલગ તાસીર છે
દોસ્ત ડૂબકી મારશો તો જાણશો
કેટલા ઊંડા અમારાં નીર છે
આયનો સામી દિવાલે કંઈ નથી
પળ-પળે બદલાય જે, તસવીર છે
નફરતી નામાવલી શોભાવવી
આપણી તો એજ બસ તકદીર છે
કેમ જાણે લાગતું કે દુ:ખ બધાં
તું સતત પૂર્યા કરે એ ચીર છે
કો’ક કહેતું મીર શું માર્યો તમે
કો’ક એવું પણ કહે, તું મીર છે
બાવડાં ઉપર હતી શ્રધ્ધા અડગ
એજ મારા ઓલીયા, ને પીર છે
ના અનુભવ કબ્રનો અમને કદી
એટલે ચહેરો જરા ગંભીર છે

9.9.09

લાખોની સોગાદ મળી ગઈ
પાંપણ ભેળી સાંજ ઢળી ગઈ
વર્ષો વિત્યા, એજ વિચારૂં
પળમા ઇચ્છા આમ ફળી ગઈ??
યાદો તારી ઝળઝળીયામાં
મૃગજળ થઈ, સરેઆમ ભળી ગઈ
પરવાનાની સંગે સઘળી
શમ્મા, તારી વાત બળી ગઈ
માટી ઘેલો સાવ હતો, એ
દુનિયા આખી, આજ કળી ગઈ !!

4.9.09

તમારા નૈન હું વાંચી ચુક્યો છું
નર્યા ઊંડાણને માપી ચુક્યો છું

સુરીલા ટેરવે, અધરોની સંગે
સફર હું વાંસની કાપી ચુક્યો છું

વ્યવસ્થા દ્રૌપદીની કર હવે તું
શકુની ખેલમાં માગી ચુક્યો છું

હવે સાંકળ ચડાવો કે નકુચા
તમારે ઉંબરે આંબી ચુક્યો છું

લગાડી સ્વાર્થનો ’સ્વ’ નામ આગળ
સ્વયં હું મોક્ષને સાધી ચુક્યો છું

22.8.09


ગુલાબી ગાલની મોસમ
હજુ છલકે, તમારા સમ

ઝખમ, તારીજ યાદો દે
લગાવે એજ બસ મરહમ

અરીસો કઈ રીતે તોડું
પ્રતિબિંબો જ છે હમદમ

પિછાણું ક્યાં તૃષાને હું ?
અમે પીતા રહ્યા હરદમ

અમારા અસ્તને ગણજો
નવા અજવાસનો ઉદગમ

15.8.09

સ્વાહા તંત્ર દિવસે
શ્રી કૃષ્ણને સુદામાનો
સંદેશ...
એવા અમે સાવ સુદામા
તારે ઘેર નાખવા ધામા
તાંદુલ, પોટલી, લાકડી, પોતડી, એવું હવે કાંઈ નહીં
માખણ મિસરી, દૂધ ખોવાણાં, છાશ મળે, ના દહીં
પિઝા બરગરની વાતુ
મારે કેમ બાંધવું ભાતુ
ફોન કર્યાં તને કેટલાં, વાંહે કર્યા ઈ-મેઈલુ લાટ
કાગળ પત્તર હમજ્યાં, જોતો મિસ કોલુની વાટ
હવે તારે ફંદાઉ ઝાઝા
મેલી મુઆ ટીવીએ માઝા
તારી પાહેં નથી ટાઈમ, ને મારી વાંહે વધે ના કોડી
ઉછળે નહીં એવા ચેકુ મોકલજે, લેશું બાકીનું ફોડી
નથી મારે જોઈતી નોટુ
વળી જોવું સાચું કે ખોટું
સાંઈઠ વરહનાં વાણાઉ વિત્યાં, તોય ઉભા અમે આ
મેરા ભારત મહાન છે એવું ક્યાં લગ ગાણું ગા
આવકારો ખપે ના સહેજે
’સુદામા’ને જાકારો દેજે
’સુદામા’ને જાકારો દેજે

14.8.09


પાંદડાઓ પ્રાસ, ને હર ડાળખીઓ કાફીયા
વૃક્ષને કોણે અછંદાસી કુહાડે કાપીયા ??

ના કરૂં સહેજે ભરોસો દોસ્ત તારો, આમ પણ
ક્યાં જગ્યા પીઠે રહી, ખંજર બધાંયે મારીયા

શબ્દથી જે ના થયું એ મૌનથી હાંસિલ કર્યું
કાચબાએ લો, ફરી સસલાઓને હંફાવીયા

છે અમાસી રાત, ને કાળી ઘટાનો કાયદો
આગીયે બળવો કરી અંધારને અજવાળીયા

રાહ તારી જીંદગી આખી અમે જોયા કરી
છેવટે શેઢે અમે ઉભા છીએ થઈ પાળીયા

13.8.09


આજ મને સમજાયું, દે તાલ્લી
કોઈ પણે શરમાયું, દે તાલ્લી

સહેજ તને દીઠી, ને શૈષવ પણ
ક્યાંક જુઓ સંતાયું, દે તાલ્લી

કાલ મને સપનુ જે આવ્યું’તું
આંખ મહીં અંજાયું, દે તાલ્લી

સંગ હતાં આપણે તો કાંટાની
ફુલ ભલે કરમાયું, દે તાલ્લી

લાવ ગળે રાખું હું શિવજી થઈ
એમ કહી પિવાયું, દે તાલ્લી..!!

ફુટ પડી જીવતરની પાટીમાં
નામ પછી ભુંસાયું, દે તાલ્લી

પરવાનાના ખુન તણો પરવાનો લીધો
શમ્મા, તેં પણ સોદો ખુબ મજાનો કીધો

કોમળ કાયા, અમે આટલી ધારી નહોતી
હડસેલો મેં અમથો સહેજ હવાનો દીધો

વ્હિસ્કી, બ્રાંડી, સ્કોચ, વોડકા રમ ના પીધાં
આજે તો બસ, એનો યાર નઝારો પીધો

પંડીત, મૌલા, ગિરીજા, ઉભા ગલી ગલીએ
મયખાનાનો રસ્તો કોઈ બતાવો સીધો

આંગળીએથી...કાંડે...., અંતે ખભ્ભે પૂગ્યો
આગળ અમને જાવા કો’ક સહારો ચીંધો

4.8.09


ક્ષણને વાવો, ઘટના ઉગશે
શમણાથી ડાળીઓ ઝુકશે


અક્ષર ઢાઈ શીખ્યો આજે
પહેલો કાગળ તમને પુગશે


ચપટી તાંદુલ આપી તો જો
સંબંધોની ભ્રમણા તુટશે


છળ-છલતાં મેં પીધાં એવા
રણનાં સઘળાં મૃગજળ ખુટશે


ભરચક્ક જીવજો, કોણે જાણ્યું
કોનો, ક્યારે નાતો છુટશે


માળા કેરા મણકા આપણ
સહેજે ખસતાં, બિજો ઉભશે

1.8.09

આમ તો અંધાર, કાયમ સંચરે
મુખવટો અજવાસનો દિવસે ધરે

પુષ્પની કાળી વ્યથા કેવી હશે ?
ઓસથી આંખો પરોઢે ઊભરે

અંચળો ઓઢી ’અવાચક’ નામનો
શબ્દ આજે મૌનને પણ છેતરે

ના જરૂરી સ્યાહી કે કિત્તો હવે
ટેરવેથી લાગણીઓ નિતરે

જીંદગીનું આંગણું તલસે મને
ને ઉભો’તો હું કબરને ઉંબરે

25.7.09

દિવાસળી ના ઘરમાં
થૈ આગિયો વિહર માં

છે મૌન ની સમાધિ
શબ્દો તણાં નગરમાં

મારાજ પગ પરસ્પર
ક્યાં ઓળખે સફરમાં

ચૂમીને બંધ આંખે
ખુલી જતો અધરમાં

જે ખાનગી ને અંગત
છે ચોતરફ ખબરમાં

મારી, છતાં ન જાણું
શું શું હશે કબરમાં

22.7.09


શ્રાવણી
મુક્તક
(મુક્ત થવાની તક..!!!)

ખાળવા જગમાં, અધમતાના આ વહેતાં વહેણ ને
ધ્યાનમાંરાખો હે શિવજી આજ મારા કહેણ ને


શંખ, ડમરૂં, ચર્મ ના ચાહું, ન ચાહું ફેણ ને
હે પ્રભુ ભોળા ઉધાડો આપ ત્રીજા નેણ ને






જ્યાં અહમ સુરજ અને ચાંદા તણો ટકરાય છે
ત્યાં નનકડી વાદળી બન્નેને ચાવી જાય છે..!!!!

19.7.09



સ્નેહી મિત્રો,
આજ સુધી આપ સૌને, તમને ગમે કે
ન ગમે, પણ મેં મારા શબ્દના બુઠ્ઠા તો બુઠ્ઠા
બાણ વડે ઘાયલ કરેલ છે.......વળી જેવું તેવું
ગાઈ બજાવીને પણ તમારા કર્ણ પટલ ઉપર
ત્રાસ ગુજાર્યો છે......તો હવે તમારી નજરનો શું
વાંક ?....તો ચાલો આજે એક ત્રાસ વધુ ગુજારૂં...
સાડત્રીસ વરસ પહેલા એસ.એસ સી. ના વેકેશનમા
સમયનો સદ ઉપયોગ કરતા અને મારી જાતને
એક ચિત્રકાર ગણી, આ પેન્સીલ સ્કેચ દોર્યો હતો
જે આજે પણ અકબંધ સાચવી રાખવા માટે
મારી પત્નિ હીનાનો જેટલો આભાર માનુ એટલો
ઓછો છે.......તેની સાચવણને સો સલામ...!!!!
આ ચિત્ર જોઈ અને એક રચના (વળી એક ત્રાસ)
લખવાનું મન થઈ આવ્યું....જે આપ સૌની સાથે
શેર કરૂં છું...........
ઈશ્વર તમને સહુને સહન કરવાની શક્તિ અર્પે..
ડો. નાણાવટી

એક આંસુ શોભતું જે ગાલ પર
સેંકડો કુરબાન, એના વ્હાલ પર

સાચવી રાખ્યું હજી રાખી જતન
સો સલામો વાઇફ્ને, કમ્માલ પર

જો પિકાસો, કે દ વિન્ચી ભાળશે
ઉતરી જાશે હવે હડતાલ પર !!

સોણલું મનના ખુણે એવું ખરૂં
ટંકશાળો ખણખણે આ માલ પર !!

છટ રે મનવા, યાદ બચપણની બધી
ઉભરે પીંછીની હર એક ચાલ પર !!

14.7.09

સાથિયા સોડમ તણા આંગણ પુર્યા
લો પ્રથમ વાસાદના પગરણ થયાં
આકરા તાપે ઘટા ઘનઘોર થઈ
આભ ઉપર "હાશ"ના આંધણ મુક્યા
મોં પખાળ્યું, ખેતરે શેઢા સુધી
પાદરે લીલાશના દાતણ ઘસ્યાં
ગર્જના પાડીને મુશળધારથી
મેઘલે દુષ્કાળના મારણ કર્યાં
ધીરને ગંભીરશી સરિતા મહીં
ઉછળ્યાં જાણે હવે બચપણ નર્યાં
તંગ યૌવન ન પલળવાના બધાં
કાગડા થઈને ઉડી કારણ ગયા
ભેદ મનના ને બધાં મતના હવે
એક છત્રીમા મળ્યાં કામણ ભયાં
માનજે તું પાડ ઈશ્વરનો મનુજ
આચર્યા તેં જે નથી, દુ:ષણ ફળ્યાં

8.7.09

સબંધો આપણાની ડાળખી બટકી રહી છે
ન જાણે વાત શા મુદ્દા ઉપર વટકી રહી છે

અમે તો પહાડને પણ કહી દીધું રસ્તો કરી દે
સવારી શી ખબર કઈ કેડીએ અટકી રહી છે

ઉડે જો ઝુલ્ફ સહેજે પણ, કરૂં દિદાર તારા
હવામાં ક્યારની એ પળ હજુ લટકી રહી છે

ન રાખું જામ હાથોમાં, તને સઝદા કરૂં જો
અમારી એજ દિલદારી તને ખટકી રહી છે

હજુયે વણફળી ઇચ્છાની રાધા ગોકુળોમાં
બિચારી ગાય થઈ ગલીઓ મહીં ભટકી રહી છે

સતત શ્વાસોમાં જકડેલી અમારી જીંદગાની
સમયની રેતની માફક હવે છટકી રહી છે

7.7.09

ટોડલે હું મોર ચિતરૂં ને પછી
મેઘ ખાંગા થાય બારે, તે પછી

શ્રીફળો તકદીરના ફોડી જુઓ
જે મળે તે હાથમાં લઈ લે પછી

ગેરસમજણમાં હવે ફાવી ગયું
આજ કરવો છે ખુલાસો, કે પછી

સહેજ પડઘાનીય ઈચ્છા પુછ તું
સાદ હળવેથી જરા તું દે પછી

મોત ના અમથું હતું કંઇ દોહ્યલું
કોઈ ના જાણે, પછી શું, એ પછી

6.7.09

शरबती आंखे युम्हारी, क्या कहें
नींदमें जागे, तुम्हारी क्या कहें
करवटें तो ठीक थी पर अब भला
सलवटें चाहें तुम्हारी, क्या कहें
ये खुला आकाश लगता है मुझे
फैलती बाहें तुम्हारी, क्या कहें
मंझिलें भी आजकल, सुनता हुं मै
पूछती राहें तुम्हारी क्या कहें
थामलो या छोडदो मरझी सनम
जो भी हो आगे तुम्हारी क्या कहें

5.7.09


ચોતરફ ગુલમહોર કાં મહેક્યા હશે ?
આજ એ નક્કી ફરી મલક્યાં હશે


સંસ્મરણ શૈશવ તણા આજે હજી
ડેલીએ સાંકળ બની લટક્યાં હશે


હાથમાં ખેંચી હતી રેખા, છતાં
કઈ રીતે આ સુખ બધાં છટક્યાં હશે


કાંપતાં હાથો વડે ખત ખોલતાં
કંકણો બેશક પણે ખણક્યાં હશે


ખુશ્બુ એ મય, છા ગઈ લોબાન પે
એટલે શાયદ ક઼દમ અટક્યાં હશે


કેટલાની ભૂખ ને અગ્નાન થી
મંદિરોના આ કળશ ચળક્યાં હશે



ચાલ સખી વરસાદે જીવતર ખંખોળીએ
રોમ રોમ ભીનાપે કાયા ઝંબોળીએ
કાગળની નાવ અને છબછબીયાં યાદ રે
ઘરમાં ન આવવાની બા ની ફરીયાદ રે
ખરડાતાં ભીંજાવું, કેવો ઊન્માદ રે
ગારો, ખાબોચીયાઓ દેતા’તાં સાદ રે
બચપણની ચોપડીના પાનાઓ ખોલશું......રોમ રોમ ભીનાપે

પહેલા વરસાદ તણી મૌસમ કંઈ ઓર છે
વાલમની વાત્યુના થનગનતાં મોર છે
દડદડતી જળધારા, મસ્તીનો તોર છે
લાગે કે પિયુ મારો આજ ચારે કોર છે
એમ કહી, શરમાતાં પાલવ સંકોરશું.....રોમ રોમ ભીનાપે
ટપકંતા નેવેથી ટીંપે સંભારણાં
કરચલ્લી પાછળના ઉઘડતાં બારણા
ઘટનાનાં ઝાળાએ અકબંધ છે તાંતણાં
વિતેલી યાદો છે હૂંફ, એજ તાપણાં
ઓસરીની કોર બેસી સઘળું વાગોળશું.....રોમ રોમ ભીનાપે

2.7.09


આવરે.....વરસાદ
સાંભળજે.. તું સાદ

છે તરસ જળની અષાડી માસના સોગંદ છે
ના ખપે મૃગજળ હવે, આભાસનાં સોગંદ છે

માનવી તો ઠીક પણ જોજે અબોલા જીવને
જે ચડ્યા અધ્ધર, બધાનાં શ્વાસના સોગંદ છે

રામ, લક્ષમણ, જાનકીનો તો સહી લીધો અમે
કેમ સહેશું, તેં લીધો વનવાસ, ના સોગંદ છે

માનવીના આંતકોથી થરથર્યા કરીએ, હવે
ઓણ સાલે તેં ગુઝાર્યા ત્રાસના સોગંદ છે

સ્થાન જે લીધું પ્રભુ, તેને હવે શોભાવજે
જેમના પર જીવતા, વિશ્વાસના સોગંદ છે

1.7.09



સૂર ને થનગાટનો સુરજ જુઓ ડુબી ગયો,
ચાંદ ઉપર ચાલવાની ઘેલછા મુકી ગયો......

29.6.09



ADMISSION KAA ODD-MISSION


વાલ્મિકી આજ બની પિટતાં નગારા
મુળમાથી આમ બધાં વાલીયા લુટારા


ભણતરનાં ભુત એણે ખુદ રે ધૂણાવ્યા
બાંધશે બધાને પછી ટ્યુશનીયા પારા


માવતરની લાગણીના ચેકને વટાવી
ખડક્યા છે મહેલ અને રોકડાના ભારા


નાત જાત ભાત તણાં ભેદ ના રખાતાં
કડકડતી નોટ જેને હાથ એજ સારા


ઢીંકણા ’સર’, પુંછડા ’સર’, રીતસર તમારા
કરશે હલાલ ’સર’, દસ માથા વાળા


સમજો માબાપ, બનો શાંત અને શાણા
દેખાડે અમથાં એ ચાંદ ને સિતારા


હીરો તો ઝળહળશે કોઈ પણ બજારે
સમજુને કાફી છે આટલા ઈશારા

24.5.09

તડકો અમારો શ્વાસ છે, ઉચ્છવાસ રાત છે
શબ્દો વહે છે લોહીમાં, એવી આ જાત છે
.
શમણાંમાં તમે આવશો એવા ઉચાટમાં
ખુલ્લી રહેલી આંખની પાંપણ બિછાત છે
.
કિસ્સા વિનાના શહેરની સુની સવારમાં
મલકી ઉઠો જો આપ, એય વારદાત છે
.
સરનામુ ખત ઉપર લખ્યું ભાષામાં પ્રેમની
ઉકલી શક્યું ના, ગામ એટલું પછાત છે ?
.
જન્મ્યાથી છેક મોત સુધીના ચિતારમાં
વચ્ચે મળ્યાંતા આપણે, એ આડ વાત છે

22.5.09


હાથની રેખાના વળ ખુલતા હશે
રાહમાં એનીજ સહુ જીવતાં હશે
.
ભોળપણ ને બાળપણ બન્ને હજુ
ઉંબરા પાસેજ ટળવળતાં હશે
.
છન્ન પાયલ, ને સુરાના છમ્મથી
કેટલાના કાળજા ઠરતાં હશે
.
મૈકદામાં ક્યાં કદી આવે ખુદા
બેઉ જોકે પ્રાસમાં મળતા હશે
.
બોધ પરવાના ઉપરથી લઈ બધાં
મોતની શમ્મા ઉપર જલતા હશે

19.5.09

હા...પસ્તાવો વિપુલ ઝરણું.....
.
ધાર્યું કશું, શું થઈ ગયું
નેતા થવું’તું, રહી ગયું
.
ઉંઘે ભલે સરકાર, પણ
સુતું નથી જન, કહી ગયું
.
બે ધાર છે વાણી તણી
સંદેશ એવો દઈ ગયું
.
જેને મળ્યું, જે જે મળ્યું
તે ફાંટ બાંધી લઈ ગયું
.
જે પાંચ વરસે લાંગરે
એ વ્હાણ પાછું વહી ગયું
.જાગો અરધ લોકો હવે
આ દુધ જો, થઈ દહીં ગયું

18.5.09

ટોડલા, તોરણ અને ડેલી હવે
વારતામાં કેદ થઈને ધુંધવે
.
સૌ વ્યથા નદીઓ ત્ણી અંતે પછી
સાગરે મોજા બનીને ઘુઘવે
.
એક ના પડઘો પડ્યો બોલાશનો
મૌન છે ભાષા અમારી, સુચવે
.
કોણ છું, કોના થકી ને ક્યાં સુધી
કેટલા અમને સવાલો મુંઝવે
.
મોત સૌના હાથમાંથી જીંદગી
એક યા બીજા બહાને ખુંચવે

16.5.09


ચાલો ’ગઝલ’ ને ગઝલમાં ’માણીએ’
.

સવારી શબ્દની કરીએ
ગઝલને ગામ વિહરીએ
.

ઉતારો કોકદિ’ મત્લા
કદી મક્તા સુધી જઈએ
.

નહીં છાલક અછંદાસી
ધૂબાકા છંદમાં દઈએ
'

લયોને સૂરમાં ઢાળી
સૂરાલયની મઝા લઈએ
.

તમે દાદે ખુદા મારા
અદબથી આપને નમીએ
.

લડીને પ્રાસને પાદર
સ્મરણના પાળીયા થઈએ
.

પુન: લેવા જનમ ચાલો
ગઝલ બીજી હવે લખીએ

12.5.09


ઠેસ વાગી સહેજ દિલ પર, શબ્દનો ખડીયો તુટ્યો
ને કલમ બોળી ગઝલનો મેં પ્રથમ કક્કો ઘુંટ્યો

.

એક પરપોટો ઝઝુમ્યો આંધીઓમાં, તટ સુધી
ને બિચારો છીપનાં ચુંબનથી પરબારો ફુટ્યો
.

શું કરું, બેબસ મિનારો હું હતો મસ્જિદ તણો
મેં ચરણ સહુના લથડતાં જોઈને લહાવો લુંટ્યો

.

હમસફર એકેય ના મળતાં, ફ્કીરી પંથમાં
ને અમીરી ચાલમાં ટોળા વળ્યા, રસ્તો ખુટ્યો
.

જીંદગીથી છુટવાનાં નામમાં શામિલ ન કર
હું કહું કે શ્વાસ નામે હંસલો મારો છુટ્યો

11.5.09


વેદ ગીતા ને કુરાં જગમાં ભલે વંચાય છે
એક તારા ખંજને અમને બધું સમજાય છે

.

કેટલા ફાંટા મહી રસ્તો સુઝાડ્યો તેં, અને
છેક પહોંચી મંઝિલે પગલાં હવે ફંટાય છે
.

ના હવે ઘર ખોરડું, પાદર અને ભેરુ હતાં
યાદ જુની શ્વાન થઈને ગામમાં અટવાય છે

.

ક્યાં હતી શ્રધ્ધા તણી બારી કોઈ દિવાલમાં
બાંગ તારી એટલે પડઘો બની અફળાય છે
.

એ ખુદા તારી કૃપા મારા ઉપર ભરપુર છે
જેમ હું પીતો ગયો, ખાલી પણું છલકાય છે

6.5.09

સ્વર થકી પહોંચી શકું ઈશ્વર સુધી
દેહ લઈ અક્ષર તણો નશ્વર સુધી

પીઠ પર પસવારતા એ હાથને
પહોંચવું અઘરું નથી ખંજર સુધી

કુંડમાં ગુલમહોરના સંધ્યા કુદી
ને જુઓ છાંટા ઉડ્યા અંબર સુધી

મૌન બીજું કંઈ નથી, રસ્તો હતો
ચૂમવાનો, હોઠ બે તત્પર સુધી

સ્પર્શવા એ ટોપલાને યત્ન કર
જળ જમુનાના હજુ કમ્મર સુધી

4.5.09


રસ્તો થવું ગમે છે મને ભીડની તળે
મંઝિલ બનું તો લોક ફકત એક બે મળે

છળના અફાટ રણમાં પિગળતો આ આયનો
મૃગજળ થઈને આજ ફરીથી મને છળે

વાતો તણો સબંધ હવે ક્યાં રહ્યો છતાં
અફવા જરાક અમથી બધાં કાન સાંકળે

પીળા કરમ કરીને બધાં પાંદડાં ખરે
લીલું મઝાનું પૂણ્ય ઉગે એક કૂંપળે

તુલસી નહીં, ન જળ કોઈ જીહવા ઉપર હશે
રમતું તમારું નામ સતત આખરી પળે

30.4.09

MADHUSHAALAA
કશ્મકશ મંદિર અને મદિરાલયો વચ્ચે હતી
સ્વર્ગની સઘળી મઝા, બસ બે કદમ, નીચે હતી

એટલે નક્કી કર્યું બદનામ થાવું મેં ખુદા
નામના તારી, શહેરના હર ખુણે ખાંચે હતી

આપણી જાહોજહાલી કેટલી ચર્ચાઈ ગઈ
સૌ કહે છે આંગળીઓ જામમાં પાંચે હતી

આ મદિરા ચીજ પણ કેવી અલૌકિક ચીજ છે
જેમ એ તળીયે જતી, દિવાનગી ટોચે હતી

એ ખરું, આંખો નશાના ભારથી ઢળતી સતત
શ્વાસના સમ, આજ આંખો બંધ બે સાચ્ચે હતી

***********
લ્યો હવે ઝાંઝર તુટ્યા। બોતલ તુટી
જે હતી હમણાં સુધી લજ્જા, છુટી

હર ખૂણે, હર શ્વાસમાં મહેકો તમે
કોણ કસ્તુરી ગયું પળમાં ઘુંટી

આપને જોયા’તાં બસ સપના મહીં
એટલે તો મેં ખણી ખુદને ચુંટી

કેશ, કંકણ, સ્પર્શ ભીની આહટો
મેં ધરા પર સ્વર્ગની રોનક લુંટી

ચાંદ પણ મશગુલ થઈ થંભ્યો અને
રાત ચાલી એ...ટલી, મદિરા ખુટી

28.4.09

ના કશું લઉં શ્વાસમાં એ બસ નથી?
દઉં પરત ઉચ્છવાસમાં એ બસ નથી?

હાથ ગીતા પર મુકું કે ના મુકુ
અશ્રુઓ છે આંખમાં એ બસ નથી?

બિંબ હોવું ઝાકળે ઝંખુ છતાં
હું વસ્યો છું કાચમાં, એ બસ નથી?

દુશ્મની જાસાના ઉત્તરમાં નર્યો
પ્રેમ હો પૈગામમાં એ બસ નથી?

જીંદગી નામે ગઝલ ટૂંકી ખરી,
પણ હતી એ પ્રાસમાં, એ બસ નથી?

મૈકદે ક્યાંથી કરું હું બંદગી
બે ઘડી છું હોશમાં એ બસ નથી?

25.4.09

ફરી આજ તેઓ હસાવી ગયા છે
નગર સ્મિત નામે વસાવી ગયા છે

ન જાણે ધબકતાં આ દિલ નામે મૂડી
કયે ભાવ દિલબર કસાવી ગયા છે

અછંદાસ, બિંદાસ થઈને ફરે, ને
મને છંદમાં એ ફસાવી ગયા છે

બળે હાથ લખતાં ગઝલ (પ્રાણવાયુ)
કવિ એક એવું ઠસાવી ગયા છે..!!

ઘડી મુક્ત થાવાની આવી મરણશી
ખરે ટાંકણે, કસકસાવી ગયા છે

ફેંકાયેલા બુટની વ્યથા...
હે પ્રભુ મંજુર છે
લોકો તણા
પગ ચાટવા...
હર પળે તૈયાર છું
પગની તળે
કચરાવવા...
એવડા તે કઈ ગુનાની
રે સજા
ફરમાવવા...
તેં ચુંટ્યા અમને
આ બેશર્મીઓને
ફટકારવા...
જેમને તળીયા નથી
દોરી નથી
મ્હો બાંધવા...
માઈક દેખી
આદરે ગાળો બધાને
ભાંડવા...
ન્યાય ને નીતી
બધાને મન ફકત
છે ઝાંઝવાં...
કોઈનુ છાંડેલ પણ
છોડે નહીં એ
છાંડવા...
...
ના ભલે તકદીરમાં
મંદિર, મહેલ કે
માંડવા...
આ બધા
ઉપર પડી
અમ અંગને
અભડાવવા...!!!
અમ અંગને
અભડાવવા...???

21.4.09

આજ કહો તો કહેશે કાલે
હાથ હવે ક્યાં કોઈ ઝાલે

ચાલ ચલ્યો સુરજની જેવી
મ્હાત કર્યો સંધ્યાની ચાલે

કોણ કહે છે કંકુ ચોખા ?
બુંદ હતાં પ્રસ્વેદી ભાલે

શેર જવાબી એક કહ્યો ત્યાં
મૌન ધરી લીધું વૈતાલે

લાખ અને ચોર્યાશી ભવનુ
કામ કર્યું અંતે કરતાલે

17.4.09

જીવનનો એકડો હમણા ઘુંટ્યો છે
હુકમ, થઈ જા ફના, તારો છુટ્યો છે

જે પરપોટો ટક્યો’તો આંધીઓમા
તમારા સ્પર્શથી આજે ફુટ્યો છે

વિણીલે રૂપનો એકેક ટુકડો
અરીસો નહીં, અહમ તારો તુટ્યો છે

ખરીને, રૂક્ષ થઈ ડમરીએ ઉડી
નજારો પાનખરનો પણ લુંટ્યો છે

ભરેલો ગમ અને દર્દે જીગરથી
કદી આ જામ ક્યાં મારો ખુટ્યો છે

15.4.09


....ચુટણી....ટાણે....

ભલે સોડમ હશે સૌ ભાષણોમાં લાગણીઓની
મને તો બૂ સતત આવી રહી છે માગણીઓની

ન જાણે સા રે ગ મ પ ધ ની સા કઈ રીતે રચશે
અસૂરો શી દશા કરશે બિચારી રાગિણીઓની

ચડીને પીઠ પર, મૃગજળ સુધી દોડાવશે નક્કી
પછી કરશે ઊજાણી, ખાલ ચીરી, સાંઢણીઓની

નર્યા નફ્ફટ ફુગા અણઘડ હવાથી ખૂબ ફુલ્યા છે
જરુરી છે સમજદારી તણી બસ ટાંકણીઓની

જરા આળસને ખંખેરી જજો મતદાનને મંદિર
કરી ઘંટારવો નીંદર હણો સમરાંગણીઓની

13.4.09




...સુનહરી યાદેં...

જેતપુર ખાતે યોજાયેલ સાહિત્ય વિવેચન અંગેના
રાષ્ટરીય પરિસંવાદ ના ઉદઘાટન પ્રસંગે શ્રી સિતાંશુ
યશષચંદ્ર મહેતા સાથે ગાળેલી મુખ્ય મહેમાન તરીકે એ અઢી કલાક અવિસ્મરણીય રહેશે...

ડો. જગદીપ નણાવટી

9.4.09

તને સપનામા હાક કેમ મારવી
અમે ઉંઘમાંથી વાત એજ તારવી

હજી ફુટવાની કૂંપળ જ્યાં થાય ત્યાં
નથી પાનખરની વાતો ઉચ્ચારવી

નરી ભડભડતી હોડ આજ લાગતી
શમા પાંખોથી કેમ કરી ઠારવી

લખું કાગળ, ને હિમ સમા ટેરવે
વહે ખળખળ જે ગંગા, શેં વારવી

દુઆ માંગુ જો મધદરીયે હાથ લઈ
કયે હલ્લેસે હોડી હંકારવી

અમે જીવ્યા પછીનુ મોત એટલે
ફરી હારેલી બાજીને હારવી
તને સપનામા હાક કેમ મારવી
અમે ઉંઘમાંથી વાત એજ તારવી

હજી ફુટવાની કૂંપળ જ્યાં થાય ત્યાં
નથી પાનખરની વાતો ઉચ્ચારવી

નરી ભડભડતી હોડ આજ લાગતી
શમા પાંખોથી કેમ કરી ઠારવી

લખું કાગળ, ને હિમ સમા ટેરવે
વહે ખળખળ જે ગંગા, શેં ઠારવી

અમે જીવ્યા પછીનુ મોત એટલે
ફરી હારેલી બાજીને હારવી

4.4.09

કોણે કહ્યું કે અશ્રુઓ આંખોનો ભાર છે
સઘળાં પ્રસંગે મ્હોરતો નવલો નિખાર છે

નજરું તમારી પાપણોમાં મ્યાન રાખજો
ખાંડા સરીખી તેજ લાગણીની ધાર છે

લહેરાતી લ્હેરખી અને વસંતી વાતનો
ઊડતાં પતંગીયાઓ જાણે ટૂંકસાર છે

ઉભો રહ્યો’તો આયના સમક્ષ જે રીતે
ત્યારે થયું કે "હું" જ મારી આરપાર છે

કાગળ ન આપને લખ્યો એ મારો દોષ ક્યાં ?
શબ્દો જ, જે મળ્યા નહીં, કસુરવાર છે

મૃગજળ સમીપ પહોંચવામાં આયખું વિત્યું
દિવાસળીને ચાંપ, એટલીજ વાર છે

3.4.09

અક્ષરો બિંદુ હતાં ને શબ્દ રેખાકિંત હતાં
ભાવ મારી હર ગઝલમાં એટલે ચિત્રીત હતાં

મુઠ્ઠીઓ વાળી સતત જીવ્યો છું હું માટેજ આ
હાથ મારા, દસ્તખત તકદીરથી વંચિત હતાં

બાણ શય્યા હૂંફ કેરી ના કદી પામી શક્યો
આપ સૌની લાગણીના તીર બહુ કુંઠીત હતાં

જ્યારથી હાંફ્યો હતો વાયુ વસંતી ત્યારથી
પાનખરમાં બેફીકર થઈ પાન સહુ નિશ્ચિંત હતાં

કાળજી પૂર્વક બધાંયે અસ્થિઓ વીણી લીધાં
રાખમાંથી ઉઠવાની વાતથી ચિંતીત હતાં

25.3.09

A SIDE TRACKED STORY....BUT I LOVED IT
SO WHY NOT TO SHARE....

વોરન બફેટની સલાહ – 2009
ઓસરી ગયેલા ઉત્સાહ અને ખંડીત આશાઓની સાથે આપણે 2009ના આ વરસની શરુઆત કરીએ છીએ. ગોટાળો અને બીમારી ઉભાં કરેલાં છે.
દર નવા વર્ષે ભવીષ્ય માટે દીવાદાંડીની ગરજ સારે તેવા, થોડાક જુના અને જાણીતા, સીધ્ધાંતો હું અપનાવતો આવ્યો છું. આ વર્ષે મારી સાથે, મારા બુઝુર્ગ મીત્રોના નાણાંકીય ડહાપણનો ઉપયોગ કરવા; અને નાણાંકીય શાણપણ અપનાવવા, નીચેના મુદ્દા પર ધ્યાન આપવા, હું આપ સૌને આમંત્રણ આપું છું.
સખત પરીશ્રમ – દરેક મહેનતનું કામ નફો લાવી જ આપે છે - ખાલી વાતો માત્ર ગરીબી જ.
પ્રમાદીપણું – સુતેલો કરચલો પાણીના મોજામાં તણાઈ જ જતો હોય છે.
આવક – કમાણીના એક જ સ્રોત પર કદી આધાર ન રાખો. કમ સે કમ તમારાં રોકાણોને તમારી આવકનું બીજું સાધન બનાવો.
ખર્ચ – જો તમારે જરુરી ન હોય તેવી ચીજો તમે ખરીદશો; તો ઘણી જલદી તમે જરુરી ચીજો વેચવા માંડશો.
બચત – ખર્ચ પછીની રકમ ન બચાવો. બચત પછીની રકમ ખર્ચો.
ઉધાર – ઉધાર લેનાર દેણદારનો ગુલામ બને છે.
હીસાબ – જો તમારા જોડામાંથી પાણીનું ગળતર થતું હોય તો, છત્રી રાખવાનો કોઈ અર્થ નથી.
ઓડીટ – નાના નાના ખર્ચા પર ધ્યાન રાખો. એક નાનકડું ગળતર, આખા વહાણને ડુબાડી શકે છે.
જોખમ – કોઈ નદીનું ઉંડાણ બન્ને પગ વડે ન માપો. (વૈકલ્પીક યોજના તૈયાર રાખો.)
રોકાણ – તમારાં બધાં ઈંડાં એક જ ટોપલીમાં ન રાખો.
મને અવશ્ય ખાતરી છે કે, જે લોકો આ સીધ્ધાંતોનું ચુસ્ત પાલન કરી રહ્યા છે; તે નાણાંકીય રીતે સ્વસ્થ રહી શકશે.
મને એટલો વીશ્વાસ પણ છે કે, જે લોકો આ સીધ્ધાંતોનું પાલન કરવાનો દ્રઢ નીર્ધાર કરશે, અને તેનું સત્વર અમલીકરણ કરશે; તે ઝડપથી તેમની નાણાંકીય સ્વસ્થતા પાછી હાંસલ કરી લેશે.
ચાલો! આપણે વધારે શાણા અને સમજુ થઈએ અને સુખી, આરોગ્યમય, સમૃધ્ધ અને શાંતીમય જીવન ગુજારીએ.

24.3.09


નેનો ...લો....જી

હવે તો શ્વાસમા નેનો
હરેક ઉચ્છવાસમા નેનો

વસ્યો જ્યાં જ્યાં હશે માનવ
વસે એ વાસમા નેનો

ઉભે આંગણ બધે જાણે
દિવાને ખાસમા નેનો

યુવાનો બાઈકને છોડી
ધરે ડંફાસમા નેનો

તિમિરના જંગલો વચ્ચે
દિપે અજવાસમા નેનો

મહિન્દ્રા ફોર્ડ મારુતી
ગણે બકવાસમા નેનો

સુરાને કોણ પુછે છે
બધાની પ્યાસમા નેનો

ભલે પકવાન બત્રીસ હો
મળે મુખવાસમા નેનો

ચડાવે ફુલ હર કોઈ
કશે ઉપહાસમા નેનો

શહેરમા ચોક ચૌટાએ
હશે કંકાસમા નેનો

પછી તો કાગડા કહેશે
કે નાખો વાસમા નેનો

અરે ’ટાટા’ની બદલે સૌ
કરે ઉલ્લાસમા નેનો

સુવર્ણ અક્ષરે ચાલો
લખો ઈતીહાસમા નેનો