ઠેસ વાગી સહેજ દિલ પર, શબ્દનો ખડીયો તુટ્યો
ને કલમ બોળી ગઝલનો મેં પ્રથમ કક્કો ઘુંટ્યો

.

એક પરપોટો ઝઝુમ્યો આંધીઓમાં, તટ સુધી
ને બિચારો છીપનાં ચુંબનથી પરબારો ફુટ્યો
.

શું કરું, બેબસ મિનારો હું હતો મસ્જિદ તણો
મેં ચરણ સહુના લથડતાં જોઈને લહાવો લુંટ્યો

.

હમસફર એકેય ના મળતાં, ફ્કીરી પંથમાં
ને અમીરી ચાલમાં ટોળા વળ્યા, રસ્તો ખુટ્યો
.

જીંદગીથી છુટવાનાં નામમાં શામિલ ન કર
હું કહું કે શ્વાસ નામે હંસલો મારો છુટ્યો