ચાલ તણખલે સાત સમંદર પાર ઉતરીએ
હામ તણાં હલ્લેસા મારી રામ સમરીએ

આજ સુધી તો ડાળ હતાં શૈષવની કુણી
શિલ્પ જીવનનું હાથ હથોડે, કાળને ઘડીએ

ગૂઢ અધૂરા મર્મોના અક્ષર કરતાં તો
સહેજ અડ્યાનાં અણસારે બિંધાસ્ત ઉકલીએ

ઘોર હતાશા રાત બની હરરોજ ઢળે છો
રોજ પ્રભાતે સોનેરી શમણાં થઈ ઉગીએ

રેત સરી ગઈ, ખાલીપાનો શ્વાસ ભરીલે
યાદ બની ઝળહળ, જીવતર આખું વિસરીએ