શમા ઉપર જઈ ફના થવામાં એની પણ કોઈ મોજ હશે
સદા ઉગીને આથમવામાં એની પણ કોઈ મોજ હશે

કરોળીયાના અથાગ યત્નો, છતાંય તંતુ બન્યો નહીં
ફરી ફરીને તૂટી જવામાં એની પણ કોઈ મોજ હશે

સમય અવિરત વહે, સ્થગિત બે કાંટાંઓની નજર તળે
ધરીની ફરતે ભ્રમણ કર્યામાં, એની પણ કોઈ મોજ હશે

હતી ખબર કે નથી તરસના કોઈ વિસામા મૃગજળમાં
અફાટ રણમાં આથડવામા, એની પણ કોઈ મોજ હશે

ગુલાલ થાપા એક બીજાને નીરખી લેતા ટગર ટગર
અરસ પરસનાં મૌનપણામાં એની પણ કોઈ મોજ હશે

સવારે ૬ વાગે કંઈક લખવા માટે પેન્સિલ
અને કાગળ લીધા અને એક વિચાર સ્ફૂર્યો,
તમારા સમ , તમે માનશો નહીં પણ એક
અસ્ખલિત પ્રવાહની જેમ આ ગઝલ
ફક્ત ૩ મિનિટમાં લખાઈ ગઈ....સાલું
સ્ફુરણાંનુ તો આવું છે...આ ઝટ પટ ગઝલ
તમારી સાથે શેર કર્યા વગર મને ચેન નહી પડે...

a fastest written gazal, a single
stroke gazal for you......

છોલતાં પેંસિલ અમોને કંઈક એવું થાય છે
ક્ષણ અને ઘટનાની ધારે જીંદગી છોલાય છે

શ્વાસ છે લોલક સમા, જીવન દીસે ચાવી રૂપે
કોણ જાણે કોણ કોનાથી સતત લંબાય છે

જોડણીની હર ક્ષતિ આરામથી ભૂંસી શકું
પણ તમે કર્મો કરેલા એમ ક્યાં ભૂંસાય છે

ઘર ભરી દો આજ ખુશ્બુથી, અમે કાલે નથી
જીંદગી કેવી જીવો, એક ફુલ પણ કહી જાય છે

દાદ પામે હર ગઝલ, એવું ખુદા મુમકીન નથી
હુંય છું તારી ગઝલ, ક્યા એટલી વંચાય છે...!!!!

સાર.....ગઝલ લખવી તો સવારે ૬ વાગે લખવી...!!!!!

બારકસ ભારે હતા બાકસ નર્યા
કેટલાં જ્વાળામુખીને સંઘર્યા

શું ભરોસો રામનો રાખો હવે
એક પણ પથ્થર અમારા ના તર્યા

ટોપલીમાં શબ્દ લઈ યમુના જળે
કંઈક ચીલા મેં ગઝલના ચાતર્યા

પથ્થરો પિગળ્યા, કે મારા હાકલા ?
ના કોઈ પડઘાયને પાછા ફર્યા

એક બનવા, એક ના બે ના થયા
લે ફરીથી આંકડા ખોટા ઠર્યા

જીંદગીની આડમાં રહીને અલ્યા
મોત તેં નખરાં ખરા છે આદર્યાં

देख लहरता है तीन रंगा
कोई ना लेना हमसे पंगा

द्वंस करेगा चक्र सुदर्शन
एक जगह जो होगा दंगा

लाल है सरहद पर, दो आंखे
रंग हरा रखता मन चंगा

पंख सफेदीके फेलाएं
आज सभी देशोके संगा

अंत समय आया आतंकी
सत्य समझलो है ये नंगा

કહેણ મને શમણાનુ આવ્યું
કોઈ ફરી મનમાનુ આવ્યું

શૂન્ય નગરની પાટી ઉપર
પ્રેમ શબદ ઘુંટવાનુ આવ્યું

એક બીજાની પાંખો થઈને
આભ મંહી ઉડવાનુ આવ્યું

કેમ સતત લાગે કે ટાણું
જામ હવે ભરવાનુ આવ્યું

હાથ હજી તારો પકડું ત્યાં
શાંત થઈ વહેવાનું આવ્યું

શ્વાસ મહેકના ખુટ્યા જાણે
ફુલ બની ખરવાનુ આવ્યું

અમે વાત કરીએ, તો વાતો કરે છે
જમાનો ક્યાં મોકાને જાતો કરે છે ?

અરે પ્રેમ પત્રોના અક્ષરને પુજો
ગજબનાક રીતે એ નાતો કરે છે

ખુદા માનવીની સતત નોંધ રાખે
નથી યાદ કરતો, ને કાંતો કરે છે

ગીરે રાગ કેદાર એકાદો રાખો
ભલા, ભલભલાને એ ગાતો કરે છે

કબર કંઈ નથી, પણ નવા જીવ કાજે
પ્રભુ સંગેમરમર બિછાતો કરે છે

कोई आंखोसे , कोई ईशारोंसे बोले
कोई खिडकीको गलीयोंमे धीरेसे खोले

कौन सुनता है शहेनाईओके सुरोंमे
हंसते हंसते चलो आज चुपकेसे रोले

गर्म सांसोकी आहटने चौंका दीया था
कानमें कहे रही कुछ, वो हलकेसे हौले

शोक़ीया तोरपे खा रहे थे वो क़समे
हम यहां उनके वादों को लम्होसे तोले

ज़ींदगी काटली पुरी करवट बदलके
अब चलो कब्रमें ही सहुलियतसे सोले

क़रीबी बहुत दूर रहेती है हमसे
यहां फांसलोकी ही बनती है हमसे

सक़ुने ज़मीं पर जरा पैर रखा
तो किस्मतभी क़रवट बदलती है हमसे

ईज़ाझत अगर हो तो पुछुं खुदा से
मोहब्बत क्युं खिलवाड करती है हमसे

अगर शबनमी प्यार हो, तो न करना
ये कलियांभी बरसों से कहेती है हमसे

मेरी दासतां सिर्फ है कब्र तक़ ही
चलो ये कहानी भी ढलती है हमसे

દિલ તમે ચોરી ગયા અમને ખબર ક્યાં છે
ને અમે ચર્ચાઈ ગ્યા તમને ખબર ક્યાં છે

હર ખુણે બાઝ્યાં હતાં વર્ષોથી જે ઝાળાં
છે અમારાં સંસ્મરણ, ઘરને ખબર ક્યાં છે

ટોપલાના પૂંજને સહેજે દીધો રસ્તો
એજ સહુને તારશે, જળને ખબર ક્યાં છે

દોર છુટ્ટો દઈ, બધાં પ્રતિબિંબને આજે
આયનો પસ્તાય છે, છળને ખબર ક્યાં છે

હે પ્રભુ તારે શરણ છું, એમ કહી દોડે
રામ ખુદ પાછળ પડ્યાં, મૃગને ખબર ક્યાં છે

કંઈકને મુકી ગયા લોકો ચિતાએ, પણ
આ ચિતાની પાર શું, જગને ખબર ક્યાં છે