શબ્દના ભાથાના, જો કે તીર છે
હર ગઝલ મારી, અલગ તાસીર છે

દોસ્ત ડૂબકી મારશો તો જાણશો
કેટલા ઊંડા અમારાં નીર છે

આયનો સામી દિવાલે કંઈ નથી
પળ-પળે બદલાય જે, તસવીર છે

નફરતી નામાવલી શોભાવવી
આપણી તો એજ બસ તકદીર છે

કેમ જાણે લાગતું કે દુ:ખ બધાં
તું સતત પૂર્યા કરે એ ચીર છે

કો’ક કહેતું મીર શું માર્યો તમે
કો’ક એવું પણ કહે, તું મીર છે

બાવડાં ઉપર હતી શ્રધ્ધા અડગ
એજ મારા ઓલીયા, ને પીર છે

ના અનુભવ કબ્રનો અમને કદી
એટલે ચહેરો જરા ગંભીર છે