તમે ઈચ્છા સમી કુંપળ, અમે પર્ણો ખરેલા
હતાં ભુતકાળ મારા પણ તમન્નાથી ભરેલા

.

શરમ શું ચીજ છે, એ ક્યાં રતિભર પણ ખબર છે ?
અમે પાલવ છીએ બિંધાસ્ત, ખભ્ભેથી સરેલા

.

કદાચીત એટલે શમણુ મને લાગ્યું અલૌકિક
દસે દસ ટેરવાં હળવેથી ઝુલ્ફોમાં ફરેલાં

.

તમે આ ગાંઠ સગપણની હજી હમણાંજ મારી
અમે તો સાત જન્મોથી હતાં તમને વરેલાં

.

સનમ તારા પછી અજવાસની બાધા લીધી છે
અમારે ટોડલે મુકજો હવે દિવડાં ઠરેલાં

.

કબરને યોગ્ય એવો એક પણ માણસ મળ્યો ના
તમારા સમ, હતાં પહેલેજ થી સઘળા મરેલાં