વરસતે વરસાદે

વરસે કેવો અનહદ અનહદ
સૌ પાર કરી સરહદ સરહદ
ઘન ઘોર થઈ
ઉમટે આંગણ
લીલો દરિયો
છલકે પ્રાંગણ
સૌ બાળ, બળુકા વડમાથા
નાચત મન મૂકી થૈ તાથા
યૌવન પલળે
નજરૂ નિતરે
કોઈ છાનગપત
કોઈ અળવીતરે
બીજું નભ થઈ, નેવાં ટપકે
જલ બિંદુ સમ દિવા ઝબકે
મન મોર શબદ
થઈ ટહુકંતા
ને ગઝલ રૂપે
એ થનગનતાં
પાકુ થઈ ગ્યું છે લગભગમાં
ઈશ્વર જેવું કૈં છે જગમાં