નયન તારા તણુ
બની જઈએ કણુ
તમે અડક્યા કરો
ગમે અમને ઘણુ

થઈ ઉષા થકી
ઉગમણુ બારણુ
સદા પાવન કરો
અમારૂં આંગણું

ઝુલાવો પાંપણે
શરમનું પારણુ
પછી શમણું કહો
રહે શેં વાંઝણું

ચહો, રૂખ, તે રીતે
બદલીએ આપણું
ઉનાળે વાયરો
શીયાળે તાપણું

ઘણું નરસી ભણ્યો

હવે બસ હું ભણું

શબદ મારો સતત

રહે સંભારણું