તસુએ ભાર એ હરદમ ન ખસતો
છતાં મંઝિલ સુધી લઈ જાય રસ્તો
સુરજની આંગળી આભે અડી ત્યાં
ભર્યો સંસાર આખો થાય હસતો
ભલે પડછાયો મોંઘો ભર બપોરે
સવારે ને, ઢળી સાંજે એ સસ્તો
ખબર છે દિલમાં તારા ક્યાંય છું ના
લટારો મારતો શમણે અમસ્તો
થયો છું સ્થિર મયખાને, હું ઉલટો
ઘણી વારે મસીદોમાં લપસતો
જીવન આખું જીવ્યો બાંધી કફન હું
મરણ પર જાળવી રાખ્યો શિરશ્તો
3 comments:
તસુએ ભાર એ હરદમ ન ખસતો
છતાં મંઝિલ સુધી લઈ જાય રસ્તો
સુરજની આંગળી આભે અડી ત્યાં
ભર્યો સંસાર આખો થાય હસતો
- સુંદર વાત કરી, દોસ્ત !
Dr.saheb,Hu pan pharmacist chhu govt.hospital ma.medidal linewada na Hraday samvedan sheel hoy chhej..Matej kahish ke...
GHANU MEDVYU TE JIVAN MA 'o' MANAV.
CHHATAN KAI MEDAVVA TARASTO,TARASTO.
Priy Kavi,
Kavita Na Sondarya Ma App Nu Bhav Samvedan Anubhavi Annand Thayo.
Kavi Mitro & bhavako Appna Kavya Sangrah Ne Divso Thi Zanke Chhe.
" Vahelera Padharo Kavi,
Kagal Ni Wate ! "
Dr. B R Khachariya & J C Jakharia
Bosamia College - JETPUR.
Post a Comment