ચો દિશા, ચો પાસ અજવાળા હતાં
અંધકારે સુર્યના તાળા હતાં

હું કહું પુરૂષાર્થનો પર્યાય છે
તું કહે કે માત્ર એ ઝાળા હતાં

હોઠ બે નિ:શબ્દ રાતે, આપના
મૌનમાં ગુંથેલ પરવાળા હતાં

આંખને છાલા પડ્યા, જે વાંચતાં
શબ્દ તારા સહેજ કાંટાળા હતાં

છો, મઝારો હોય સંગેમરમરી
ભીતરે પથ્થર બધે કાળા હતાં