1.2.11

સમયને કાફલે, ભુલી પડેલી ક્ષણ સમો
ચરણ રજ આપની બનવા તલસતા કણ સમો
.
હતો ના ઠોસ કે નક્કર હકિકત હું કદી
બધેથી સાંભળેલી વાતના તારણ સમો
.
અરિસાની અદાલતમાં ઉભો હું એ રીતે
પૂછાયા હર સવાલોના કોઈ કારણ સમો
.
નથી શમણું, નિશા ઘનઘોર કે નીંદર અમે
ઉજાગર આંખની પાંપણ ઉપર ભારણ સમો
.
કબર નહોતી, હતી આ બાણશય્યા, પર સુતો
પળાયું જે નથી એવા અધુરા પ્રણ સમો

1 comment:

k m cho? -bharat joshi said...

સાહેબ,આપની જ એક "ભુલી પડેલી ક્ષણ" ને મમળાવી લઊ...........



મોતને મમળાવવા બસ ક્ષણ મળે


મોતને મમળાવવા બસ ક્ષણ મળે
ને જીવન કાજે સમયના રણ મળે

એટલે માર્યું નહીં મટકુ કદી
કો’કદિ તો ઉંઘનું ભારણ મળે

સુખ નહી તો દુ:ખ ભલે દઇ દે પ્રભુ
જીવવાનું કોઇ તો કારણ મળે

કેડીઓ, રસ્તા, પથિક, મંઝિલ ગયા
હમસફરમાં બસ હવે દર્પણ મળે

બાંધ સંબંધોની ગઠરી , શું ખબર
એ અજાણ્યા ગામમાં સગપણ મળે