શર્દુલ વિક્રિડીત...એક પ્રયોગ

ઉગે છે ડાળી ઉપર અવનવુ, આ જીંદગીના વૃક્ષ પર
કંટક હો, કૂંપળ કદી, ફળ ફુલો, પર્ણો લીલા ઉમ્રભર

સંજોગો ભજવે ઘણા પટ પરે, દ્રષ્યો રૂડાં, ધૂંધળા
કિંતુ તારો મ્હાયલો ખુદનો તને, કહેતો સદા એ જ કર

શીતળ રણના ઘૂંટ પી, શશી સહ, પ્યાલો ભરી ચાંદની
ના કરજે રવિ સંગ તું ભરોસો, દિવસે કદી મૃગજળ ઉપર

સંબંધોનાં શહેરમાં જઈ ચડી, ભૂલા પડો જો કદી
કેડી નામે લાગણી પર જજો, પહોંચી જશો છેક ઘર

તારૂં છે કોઈ સતત અહીં સદા, લાગ્યા કરે પણ ભલા
જેમા પોતિકાપણુ મળે ઘણું, અંતે હશે તારી કબર