અમે નીકળી પડ્યાં, રસ્તા ઉપર લઈને ચરણ
અમારે પુછવાનું ક્યાં કોઈ છે આવરણ

ભલે પહોંચી શક્યા મંઝિલ સુધી ના કોઈ દિ’
પરમને પામવા દોડ્યા, અમે એવા હરણ

બધા સંજોગની રેખાઓ કાજે મેં જુઓ
હથેળી નામનું કેવું બિછાવ્યું પાગરણ

ઘુઘવતા સાગરે કાયમ વમળમાં રાચતાં
કદી જીવી જુઓ થઈને સતત વહેતું ઝરણ

મરેલા માનવી માફક જીવેલા આપણે
હતી બસ આખરી ઈચ્છા કે જીવવું છે મરણ