હા....ય.....કા....રો.....

નખ અમારી આંગળીના દે ઝખમ, ઉછાંછળાં
આળ પંપાળો છતાંયે શેં રહે છે વેગળા

હાર હમદર્દી તણાં હીરલે જડી પહેરાવીયા
શી ખબર કે એજ હીરા કાપશે સૌ ના ગળા

દેશ છોગાળો દિસે, થનગન થતાં સૌ મોરલા
સ્થિર થઈ ઊભો તો જાણો કેટલા પગ પાંગળા

સાવ સમજી ને વિચારી દોસ્ત ડગલું માંડીયે
ભેદ ભેરુ ના અને એરુ તણા બહુ પાતળા

ક્રોધના દરિયા ઊડી ઉંચે ચડીને આભમાં
હેત નિર્મળ નીરનાં ક્યારે વરસશે વાદળાં

ચાંદ પર પહોંચ્યા તમે તો સહેજ આગળ પૂછજો
એ ખુદા બહેરા તમે છો, કે પ્રભુ છો આંધળા

જીંદગીના બંધ પરબિડિયે સદા
મોતના પૈગામ નીકળે સર્વદા

એકની જ્યાં કળ વળે છે ત્યાં જ તું
ફેંક મારકણી, બીજી તીખી અદા

એજ કૌતુક છે કે હું વાવું ફુલો
તોય કાંટાળા ઉગેછે સંપ્રદા

જેમ ઉંચા થઈને રેડો જામમાં
પામશો ઓછું, ને ઝાઝા બુદબુદા

પીઠ પાછળ તેં કર્યો કચવાટ, ને
રે અમે માની લીધી તારી સદા

કબ્ર પર મત્લા, એ બીજું કંઈ નથી
રીત કહેવાની અમારી, અલવિદા

સાવ એકાકાર થ્યાં મૃત્યુ પછી
હું યે પથ્થર, તું યે પથ્થર દિલ ખુદા

25 years of

लग्न जीवन

લે વીતી ગઈ એક પળમાં પા સદી
રે હજી તો યાદ છે સાતે પદી

એજ ખંજન, સ્મિત નમણું એ અદા
કાંઈ પણ લાગ્યું નથી વાસી કદી

ભેદ ભાગ્યા, ગુણને ગુણ્યા કર્યા
શેષમાં સંતોષ, વ્હાલપની વદી

ખળખળ્યાં, ઉછળ્યાં ઝરણ થઈને, હવે
ધીર ને ગંભીર થઈ વહીયે, નદી

कुछ दर्द मिले, और ग़म ही मिले
जीनेको युहीं मरहम ही मिले

किस्मतमे हमारी कांटे क्युं
फुलोकी जगह हरदम ही मिले

ख्वाबोमें मिले अक़सर जीनको
सच पूछो तो हम से क़म ही मिले

माना की तुम्हे, सुननीथी ख़नक
दिल तोडनेको, क्युं हम ही मिले ?

मिलना ही था अगले मौसममें
बदले ना वही, मौसम ही मिले

हम सात सूरों के बीच बसे
जीस छोर चलो, मध्धम ही मिले

मालुम न था, मशहुर थे हम
जो कब्रसे गुझरे, नम ही मिले

પ્રથમ તો મોતનો અણસાર દઈ દે
પછી તું શ્વાસના હથીયાર દઈ દે

સુખી પીઠે સદા પસ્તાળ પડતી
દુ:ખોમાં થાબડે એ યાર દઈ દે

જનમ, મૃત્યુ તણા પૂંઠા વચાળે
જીવન રંગીન ને દળદાર દઈ દે

લુંટાવે હુસ્ન તારા ગાલનો તલ
રતિભર ના સહી તલભાર દઈ દે

મદિરાલય સુધી જાવું ફકત છે
સફર ઝાઝી નથી, આધાર દઈ દે

નિરાકારી હતાં અમથાય જીવતાં
કબર ને કોઈ પણ આકાર દઈ દે

ચન્દ્ર પરની ચડાઈ વિષે બે દેશ દાઝની
પંક્તિને ઘણા મિત્રોએ હળવાશમાં લઈ
રચના આખી લાખવાનું કહ્યું, તો આખી
રચના રમૂજની રૂએ...........

ના હવે કહેશો કે માત્ર હું ધણી
લ્યો અમે પણ ચાંદને ચૂંટી ખણી

ક્યારના ચીંધ્યા કરો છો આંગળી..!!
કોઈ ના કરતા હવે સહેજે ટણી..

આજ તો નાખ્યો અમે આ ’પ્રોબ’ને
આવતી ખેપો હશે નેતા તણી

સોમ, મંગળ, બુધ ને શુક્કર શની
રાહ જોશે સૌ હવેથી આપણી..

આ બધી વાતો હશે આકાશની
ભોમ પર તો આપદા થાતી ઘણી

ચંદ્ર પર તો ઠીક, મારા બાપજી...
પહોંચશું ક્યારે અમારા ઘર ભણી

હિંદુસ્તાનનો દુનિયાને પડકાર

ના હવે કહેતા કે માત્ર હું ધણી
લ્યો અમે પણ ચાંદને ચૂંટી ખણી


આ કાર્યમાં સહભાગીઓને લાખ લાખ
………અભિનંદન......... .

ગઝલના ધબકાર…ગઝલનું જન્નત…

એવા શ્રી આદિલ મન્સુરીને લાખ લાખ સલામ…….

આદિલને
આ દિલની
...સદા....

ચુક્યો ધબકાર રે આદિલ, ખુદા
થયો પુરવાર ના-કાબિલ ખુદા

હતું કોમળ, ઋજુ, સાલસ હ્રદય
તમે પથ્થર સમા કાતિલ ખુદા

ગઝલને, આંગળી ઝાલી અને
પુગાડી આગવી મંઝિલ ખુદા

ખુદાઈ એમની ભારે પડી..!!
બડો કમજોર ને બુઝદિલ ખુદા..

ખજાનો કેટલો ભાર્યો હજુ
કરી લેજે બધું હાંસિલ ખુદા

ભલે શાયર કર્યો જન્નત નશીં
હવે દોઝખ અમારાં દિલ ખુદા

હરખ તું અમથું હિંદુસ્તાન

અલ્યા ઓબામા જીત્યા ભઈ ઓબામા
જાણે પરભુજી આવી પડ્યા ખોબામા..!!

બધાં હૈયા ફૂટાવ, બહુ હરખાણાં
ધ્યાન દેજો રે આપણાય કોબામાં

ઓલા ડોલરીયા ધૂંબા ને ભુલી ગ્યા..?
કોણ લાપીને પૂરશે આ ગોબામાં..

એની મંદીને રોવાનું રે’વા દ્યો
કો’ક તમને યે ગણશે રે ડોબામાં..

સાત સમદરને પાર ઠાલો વા’લો થા
રાખ શેઢાને આપણાં ઘરોબામાં....

કળી હમણા મઝાનું ફુલ થઈ જાશે
અમારાથી સુગંધી ભુલ થઈ જાશે

ભલે અશ્રુ જમા થાયે પ્રતીક્ષામાં
નયનને બારણે એ ઝુલ થઈ જાશે

ધર્યો મેં હાથ લે, તું પણ ધરી લેજે
પછી એ લાગણીનો પુલ થઈ જાશે

ઘડી બે લાવ, બદલી નાખીએ આસન
પરિવર્તન ખુદા આમુલ થઈ જાશે

હજી તો ઘૂંટ મક્તાના બધાં પીવે
ગઝલ વાંચીશ તો મશગુલ થઈ જાશે

बरसों बीते कुछ तो कहो
तनहाई हे कुछ तो कहो

लंबी चौडी बातें क्युं
दो लब्झोमें कुछ तो कहो

थर्राये कबसे कलियां
अब होठों से कुछ तो कहो

दुनीयाकी परवा ना कर
यार हमीं से कुछ तो कहो

में बैठा कबसे दर पे
ईस बारेमें कुछ तो कहो

फिरते जो हेवान बने
ईन्सानो से कुछतो कहो

खामोशी के आलमसे
चलते चलते कुछ तो कहो