જીંદગીના બંધ પરબિડિયે સદા
મોતના પૈગામ નીકળે સર્વદા
એકની જ્યાં કળ વળે છે ત્યાં જ તું
ફેંક મારકણી, બીજી તીખી અદા
એજ કૌતુક છે કે હું વાવું ફુલો
તોય કાંટાળા ઉગેછે સંપ્રદા
જેમ ઉંચા થઈને રેડો જામમાં
પામશો ઓછું, ને ઝાઝા બુદબુદા
મોતના પૈગામ નીકળે સર્વદા
એકની જ્યાં કળ વળે છે ત્યાં જ તું
ફેંક મારકણી, બીજી તીખી અદા
એજ કૌતુક છે કે હું વાવું ફુલો
તોય કાંટાળા ઉગેછે સંપ્રદા
જેમ ઉંચા થઈને રેડો જામમાં
પામશો ઓછું, ને ઝાઝા બુદબુદા
પીઠ પાછળ તેં કર્યો કચવાટ, ને
રે અમે માની લીધી તારી સદા
કબ્ર પર મત્લા, એ બીજું કંઈ નથી
રીત કહેવાની અમારી, અલવિદા
સાવ એકાકાર થ્યાં મૃત્યુ પછી
હું યે પથ્થર, તું યે પથ્થર દિલ ખુદા
રે અમે માની લીધી તારી સદા
કબ્ર પર મત્લા, એ બીજું કંઈ નથી
રીત કહેવાની અમારી, અલવિદા
સાવ એકાકાર થ્યાં મૃત્યુ પછી
હું યે પથ્થર, તું યે પથ્થર દિલ ખુદા
No comments:
Post a Comment