રણ નગર, મૃગજળ ગલી
આટલી ઓળખ ભલી

એક શમણે ટળવળું
રાત આખી પાછલી

કેટલા દરિયા વહ્યા
આંખ બે જ્યારે છલી

પ્રાણ વાયુ છે છતાં
સૌ ફફડતી માછલી

છે શિલાલેખો બધાં
ગાલ પરની કરચલી

લાશ ક્યાં બોલે કદી
જે હરી, કે યા અલી