27.11.10

અમથે અમથું સાવ લગોલગ ક્યાં લગ ચાલું
ઘટનાની ઠોકર વાગે તો હમણા ઝાલું

મોટાપાનો ઉંબર આવે શેરી આડો
બચપણ ત્યારે યાદ ખરેખર આવે સાલું

ટકરાવીને એક બીજાથી જામ ભરેલા
હસતાં સહુએ અરસ પરસ, પણ ખાલે ખાલુ

સઝદા હો કે સાકી ચાહું સરખા દિલથી
ઈશ્વરને ક્યાં હોતું કંઈએ દવલું વ્હાલું

અંધારે, અણધારે જીવતર આવ્યું આરે
ચાલો આજે ઝળહળતાં અજવાળે મહાલું

No comments: