સ્તબ્ધતાથી એટલી ગઈ’તી સડી
એક ટહુકે ડાળખી બટકી પડી

વાયરો ચૂમી તને, પડઘાય જો
એજ બાધા, એજ રાખું આખડી

બેય કાંઠા, પાપણો અમને દિસે
ને નદી અશ્રુ ભરેલી આંખડી

ખળભળી ગઢની દિવાલો તે છતાં
ડેલીએ સાંકળ હજુ વટની ચડી

જીંદગી અતડી ભલે લાગી હતી
સોડ ભારે, મોતની, મળતાવડી