શબ્દનું ફાનસ લઈ નીકળી પડ્યાં
ને ગઝલ ગામે અચાનક જઈ ચડ્યાં

શીત લહેરો, હુંફની, તારી હતી
ખા-મ-ખાં આખા બદનમાં કડકડ્યાં

આયના પાછળ સતત શોધ્યા કરૂં
પણ અમે ખુદ આયનો થઈને જડ્યાં

એટલું અસ્તિત્વ રાખ્યું’તું અમે
નોંધ લેવાતી છતાંયે ના નડ્યાં

બંદગીમાં છે નશો, નહોતી ખબર
મસ્જીદે પણ મન ભરીને લડખડ્યાં