પ્રથમ કંટકે એના ટશિયાઓ ચાખ્યા
પછી બોર શબરીએ ચાખીને રાખ્યા
હજી સ્વપ્ન પાંખે સવારી કરી ત્યાં
તમે બેય પાંપણ તણા દ્વાર વાખ્યા
બુઝેલી શમાના નીકળતે ધુમાડે
પતંગાના આછા નિસાસાને ઝાંખ્યા
હથેળીની રેખા અગનપથ ગણી'તી
નથી ખોતરી ખોતરી લેખ ભાખ્યા
વફા, બેવફાઈ, સગા ને સબંધી
અમે કેટલા કેટલા ઘાવ સાંખ્યા
No comments:
Post a Comment