હો અધૂરો, તે છતાં છલકાય છે
માણસો પણ જામ જેવા થાય છે

ટેરવામાં આવતી ઝાંખપ હવે
બ્રેઈલ સુધ્ધા ધૂંધળી વંચાય છે

એ જ છે વધસ્થંભ, જેના પર જુઓ
લાગણી મારી હવે લટકાય છે

મનસુબા, જે વહેંચવા નીકળ્યો હતો
શેરીઓમાં બે ટકે વેંચાય છે

આંગળીઓ ચક્રધારી જોઇએ
એમ ક્યાં પર્વત કદી ઉંચકાય છે