એ ખુશ્બુ હતી કે તમે શ્વાસ લીધો

એ ખુશ્બુ હતી કે તમે શ્વાસ લીધો
નરી તાજગીનો મે અહેસાસ કીધો

ન પીધી મદિરા, આ શમ્માના સોગન
અમે રાત આખીયે અજવાસ પીધો

બધાં રાહબર માત્ર રસ્તાઓ ચીંધે
કોઇ તો મને એનો રહેવાસ ચીંધો

ન વરદાન દીધાં હતાં કોઇ તમને
છતાં દિલ નગરમાંથી વનવાસ દીધો

ખુદા હર દિલોમા - અમે હર ગિલામાં
હશે કંઇક નાતો અનાયાસ સીધો

બંધ આંખે આયનો જોતા રહો

બંધ આંખે આયનો જોતા રહો
ના પછી, હું કોણ છું પૂછતાં રહો

દોસ્ત ઝાઝા કે વધુ છે દુશ્મનો
આંગળી વેઢે સતત ગણતા રહો

છો, શમાના સ્પર્શથી ઉકળી ઉઠો
મીણ માફક તે પછી ઠરતા રહો

સાથ પડછાયો તને દેશે સદા
જો તમે અંધારથી બચતા રહો

છે સુરાહી કેટલી ખાલી , ન જો
જીંદગીનો જામ બસ ભરતા રહો

ખુદાતો મહેરબાની રોજ કરતો’તો

ખુદાતો મહેરબાની રોજ કરતો’તો
સમય મારોજ સારો ચાલતો ન્હોતો

ભરી પ્યાલી , જરા પણ વાર ના કરશો
તમે લીધેલ છે એ જામ ગળતો’તો

રખે માનો તમે , હું શ્વાસ લેતો’તો
ખરેખર હું પળે પળ મોત સુંઘતો’તો

નથી તલભાર આઘું કે નથી પાછું
પ્રભુ , તે જે રચ્યું નાટક ભજવતો’તો

કબર પર રોજ ફુલનો ભાર રાખે તું
તને પથ્થર ખસ્યાનો ડર પજવતો’તો

લીધી મશાલ છેક બળી જાય શું કરું
આ હાથ મીણ જેમ ગળી જાય શું કરું

બીજા તો બધાં ઠીક પરંતુ આ આયનો
પોતાનો થઇને સાવ છળી જાય શું કરું

તપતો’તો મારો સૂર્ય ચકાચોંધ ચોતરફ
મધ્યાને યકાયક એ ઢળી જાય શું કરું

સપનાને છોડ , રૂબરૂ હરગીઝ મળ્યા નથી
સંદર્ભો તોય ક્યાંક મળી જાય શું કરું

મારે તો સફર ખેડવી’તી દૂર, હજી દૂર
ચરણો તમારે દ્વાર વળી જાય શું કરું

મ્રુગજળના પડછાયા , લે શું વાત કરો છો

મ્રુગજળના પડછાયા , લે શું વાત કરો છો
સુરજથી અભડાયા , લે શું વાત કરો છો

શમણાના પડઘાઓ તારું રૂપ ધરીને
આંખોમાં અથડાયા , લે શું વાત કરો છો

તટ પર પૂગતાં દરિયા મોઢે ફીણ ભરાયાં
છિછરાએ હંફાવ્યા , લે શું વાત કરો છો

કોણ માણશે કોને બોલો ?, જામ મધૂરો
હોઠ સુધી એ લાવ્યા , લે શું વાત કરો છો

ચૂમી લેવા ડાળ કદંબી નીર નદીના
ધસમસતાં રોકાયા , લે શું વાત કરો છો

કાગળ લખતાં લખતાં જો ને થઇ ગ્યા શાયર
સાવ અમે અણધાર્યાં , લે શું વાત કરો છો

લખ્યો કાગળ મે મૌનની જબાનમાં,

લખ્યો કાગળ મે મૌનની જબાનમાં,
એને ઉકલી જાજે તું તારી સાનમાં....
લખ્યો કાગળ મે મૌનની જબાનમાં.....

સંબોધી સુરજના પહેલા કિરણોથી
લીધાં ઉગતી ઉષાના ઓવરણા,
જતમાં લખવાનું કે, તું ઝાકળ ભિનાશ
તને ઝુલાવે કૂંપળના પારણા,
પછી પંખીડા ગાય તારા કાનમાં......
લખ્યો કાગળ મે મૌનની જબાનમાં.....

વાવડમાં વરસાદી વાદળ બિડ્યાં ને
બિડ્યાં યાદ કેરા કંકુ ને ચોખા,
છતરીયે હોય છતાં ભિંજાવું હોય
એવા મોકલું છું ઓરતા અનોખાં,
સાવ નીતરતી રહેજે તું તાનમાં......
લખ્યો કાગળ મે મૌનની જબાનમાં.....

ગમતાં કેસુડા તણાં રંગ તમે પૂરજો
ને કોરાં કાગળને ઊજાળજો,
પરબિડીયે ચોંટાડ્યું સરનામુ ’હેત’
એને હળવેથી હૈયે સંભાળજો,
તારો લિખીતંગ નથી હું હવે ભાનમા.....
લખ્યો કાગળ મે મૌનની જબાનમાં....

न मंदिर , न गिरजा , अझां में मिलेगा
बताउं खुदा कीस जगा में मिलेगा

बिछायी चरागे चमन उनके खातीर
मगर वो तो बुझती शमामे मिलेगा

युं शोरो शराबो में ढूंढोगे कबतक
तडपती हुइ ग़ुमशुदा में मिलेगा

बहारों का दामन कहां उसने थामा
खिले आंसु जीन जीन फ़ीझांमे मिलेगा

कबर में गया तुं , धूंआ भी हुआ तुं
जरा गौर कर, दिल जहां में मिलेगा

આંખમાં ડોકાય સપનુ તોય બસ

આંખમાં ડોકાય સપનુ તોય બસ
હોય કે ના હોય ખપનું તોય બસ

પથ્થરો લૈલાની ચારે કોર છે
જો મળે એકાદ મજનુ તોય બસ

જામને પહેલા કરો પુરો , પછી
નામ દઇ દો આચમનનું તોય બસ

રાહમાં વર્ષો વિતે , પરવા નથી
દ્વાર હો એ આગમનનું તોય બસ

ખત ભલે કોરો હો , સરનામું ઉપર
હોય જો મારાજ ઘરનું તોય બસ

હું ચરણ રજ પામવા ગોપી તણી
આંગણું થઇ જાઉં વ્રજ નું તોય બસ

હોલિકા સળગે , જરૂરી એ નથી
પારખું થઇ જાય સતનું , તોય બસ

તાજ મહેલો કે મકબરા ના ચહું
સ્થાન દો તલભાર હકનું તોય બસ

આંસુ............

આંસુ.

વ્હાલપની
વાડીએ
જ્યારે
લાગણીઓથી
લચી પડેલી
લતા ઉપર
એક
ઋણ
સમું
કોઇ ફુલ
ખિલે
તે
આંસુ............

જીવનની
સંધ્યા ટાણે
કો’ પાપી
પાક
દિલેથી
જ્યારે
પસ્તાવાનું
ફુલ
ખરે
તે
આંસુ...........

मोहब्बत गिला है, गिला ही सही

मोहब्बत गिला है, गिला ही सही
बुरा है ज़माना बुरा ही सही

उठा हाथ अपने मेरे चारागर
दवा ना चली तो दुआ ही सही

नज़र मे रहो इतना काफी सनम
हो आगोशमें, या जुदा ही सही

समंदर ना चाहुं ना मोती कोइ
थमादे मुज़े बुदबुदा ही सही

न था मैकदा तो ये मस्जीद सही
पीउं-मिलके बैठुं-खुदाही सही

એક ચોમાસુ અને બે આપણે

એક ચોમાસુ અને બે આપણે
ચાલ જીવી નાખીએ ભીના પણે

ઘાવ દીધાં તે, છતા ચાહું તને
શિલ્પ કંડાર્યું હમેશા ટાંકણે

સાવ રાખ્યો મેં ભરોસો મ્રુગજળે
વ્હાણ મારાં એટલે વહેતાં રણે

મ્હેક તારી યાદની વાવી અમે
મોરલા મનના પછી સપના ચણે

બંધ ડેલી કે, નથી બારી કોઇ
આવજો સંબંધ કેરા આંગણે

મોત ક્યાંથી આવશે, ડરતું હશે

મોત ક્યાંથી આવશે, ડરતું હશે
જીંદગી ને આજીજી કરતું હશે

મૈકદામાં ખૌફ છે મેવાડનો
કોણ પ્યાલી ઝેરની ધરતું હશે ?

જીરવાતી હોય ના લીલાશને
પાન પીળું એટલે ખરતું હશે

હો કિતાબે આંખ પણ, મન ક્યાંક હો
તોય પાનુ કેમ આ ફરતું હશે

કેટલી જલતી હશે એવી ચિતા
જેમનાથી કો’ક દિલ ઠરતું હશે

ઠોસ કારણ કોઇ તો નક્કી હશે
સાવ અમથું ના કોઇ મરતું હશે

कहां जीनेकी है ख्वाइश हमे अब

कहां जीनेकी है ख्वाइश हमे अब
करो यारों खुदा हाफीझ हमे अब

मरे हम सौ दफ़ा उनकी अदापे
भला कहेतें है वो कातिल हमे अब

गज़ल ऐसी लिखी के ढूंढते है
कभी मोमीन , कभी गालिब हमे अब

न तुम हो और हो जालिम ये सावन
जलाती और भी बारीश हमे अब

नज़रसे गिरके भी हम चुप रहे तो
जहां से कर दिया खारिज हमे अब

दबासा फुल हुं पन्ने कुर्राने
न समझो खामखा काफीर हमे अब

ખેલ ખેલો રે ખેલૈયા

ખેલ ખેલો રે ખેલૈયા
ઢોલ પીટો રે ઢોલૈયા
અંગ આજ છે ત્રિભંગ
નાચરે તું તા તા થૈયા

નમણી રે નાર ભરે, મસ્તીની હેલ... હાલો
અંબોડે ઝુલંતી વનરાઇ વેલ... હાલો
પગની પાનીથી મારે એવી એ ઠેસ... હાલો
પરબારી વાગે એ પિયુજીને દેસ... હાલો
ઘાયલ દલડાંને કર્યા કેટલા ઘેલૈયા
....ખેલ ખેલો રે ખેલૈયા....

પાઘડીમાં ફુમ્મતું, ને ઘુંઘરાળા કેશ... હાલો
છોરીઓની આંખોમાં વસી ગયો વેશ... હાલો
બાવડાં બળુકડા ને અણિયાળી મુછ... હાલો
કોણ છે આ મારકણો, તું જઇને પુછ... હાલો
નીતરતાં પરસેવે રંગના રેલૈયા
....ખેલ ખેલો રે ખેલૈયા....

થનગનતા હૈયામા કાનુડાનો વાસ... હાલો
જોબનીયુ રાધાનુ કરતું અજવાસ... હાલો
ગલી ગલી ધુમ મચે ગોપીઓને તાલ... હાલો
આજ બની નરસૈયો, હાથ લ્યો મશાલ... હાલો
આખો સંસાર હરિ હરખે રે હેલૈયા
....ખેલ ખેલો રે ખેલૈયા....

કહે કોણ હું કડકો.....

ચપટી ધરતી, નભ આંખોમાં, વાયુ કેરો ઝટકો
ઝાકળ નામે જળ લીધું મે અગન સરીખો તડકો
વાલમ કોણ કહે હું કડકો....

કલરવ છે કલદાર અમારા, ગિરી કંદરા મહેલો
સમજણ ને સથવારે ચાલું, પંથ નથી કંઈ સહેલો

હરિયાળી પાથરણું મારું, સહેજ ન લાગે થડકો
વાલમ કોણ કહે હું કડકો...

.લાગણીઓના તોરણ લટકે, પ્રેમ અમારા વાઘા
સૂર્ય ચંદ્ર ની સાખે જીવીયે , ભલે રહ્યા સૌ આઘા

ધક ધકતી છાતીએ અમને એક વખત તો અડકો
વાલમ કોણ કહે હું કડકો...

.આંસુના તોરણ બંધાયા, ધૂપસળી મઘમઘતાં
કાંધે લેવા મને નગરજન, હુંસા તુસી કરતાં

સન્નાટો છે ગામ ગલીમાં, સૂની છે સૌ સડકો
વાલમ કોણ કહે હું કડકો....

બીજ નયા બોયા સપનોકા, કાશ ખિલે તો ઇન્શાઅલ્લાહ

બીજ નયા બોયા સપનોકા, કાશ ખિલે તો ઇન્શાઅલ્લાહ
ફુલ ખિલે તો ગુલશન ગુલશન, ખાર ખિલે તો ઇન્શાઅલ્લાહ(ખાર=કાંટા)

રૂપ તેરા નિખરા હૈ જબસે, ચાંદ છુપાયે અપને ફન કો(ફન=કારીગરી)
આપ ભલા નિકલે જો બાહર, ઇદ દિખે તો ઇન્શાઅલ્લાહ

ચૈન ન પાયા મૈખાનેમેં, ઔર ન પાયા સજદેમેં ભી (સજદા=પ્રાર્થના)
નિંદ હમે આયે અબ ગહેરી ,આંખ ખુલે તો ઇન્શાઅલ્લાહ

રાત ઘની હૈ તનહાઇસી, ઔર શબે ગમ સન્નાટા હૈ
કોઇ ચલે ના સાથ સહર તક, આપ ચલે તો ઇન્શાઅલ્લાહ (સહર=સવાર)

કૌન મેરે ખ્વાબોમેં આયા, કૌન રગોમેં દૌડ રહા થા
લમ્હા લમ્હા તરસ રહા હું, આંખ મિલે તો ઇન્શાઅલ્લાહ,

સહેજ હસીલે રોમ રોમ ઝણઝણી જવાશે

સહેજ હસીલે રોમ રોમ ઝણઝણી જવાશે
ફુલ બની જો, બાગ બાગ મઘમઘી જવાશે

છોડ બધા સંગાથ અધૂરા , જીવન પથ પર
જામ ધરીલે હાથ પછી છલછલી જવાશે

તીર ચડાવ્યું કાન લગી તો વાર હવે શું
દોર ધનુષી છોડ જરા, સનસની જવાશે

રાચ રચીલું, ઐયાશી ની ટોચ ઉપરથી
નાખ નજર બેહાલ ઉપર, કમકમી જવાશે

રોજ બિચારો લાશ બની ઉંચકે આ જીવતર
મેલ સળી, ને છોડ બધું ઝળહળી જવાશે