1.2.10



પંખી


ચાંચમાં એક બુંદ ને ચુંટી ગયું
હાશની ગાગર ભરી લુંટી ગયું
.


પાંખનાં વિસ્તારનું પુછો નહીં
આજ જાણે આભ પણ ખુટી ગયું
.


શીત લહેરો, ને ઉષા, ઝાકળ, કોઇ
કંઠમાં એક સામટું ઘુંટી ગયું
.


સહેજ ડાળી થરથરી ને ઉંઘમાં
સ્વપ્ન માળાનું હતું, તુટી ગયું
.


એક પીંછુ વ્યોમમાં ખરતું, અને
શ્વાસનું વળગણ પછી છુટી ગયું

2 comments:

વિવેક ટેલર said...

સુંદર રચના...

prashantbaxi said...

wah.. gr8 rachna...