વ્યથાઓનુ મંથન કરી, જે મળે
ધરી લઉં એ ડૂમા, અમારે ગળે

અમે મૌનમાં જે ગૂઢાર્થો કહ્યા
પવન પણ ઉભો રહી જરા સાંભળે

ખબર છે, નથી અન્ન કે જળ અહીં
છતાં રણમાં રોકી દીધો અંજળે

ફરેબી પહોંચ માનવીની જુઓ
હવે આયનાથીયે ઝાઝું છળે

હતી મોત મજબુત એવી કડી
 ખુદાને અને, એ મને સાંકળે