દસે આંગળી ઓછી પડતી
બધી લાલસા વેઢે સડતી

કહી સ્પર્શનો પર્વત અમને, 
બની ટેરવું, ક્યાં ક્યાં અડતી

પ્રભુ તુંય છે લક્ષ્મણ જેવો 
હથેળીઓમાં રેખા નડતી 

બદન તાપવા શ્વાસે તારા 
ચહું ગ્રીષ્મ આછી કડકડતી 

રહું મઝારે સમથળ કાયમ
પછી હોય ક્યાં પડતી ચડતી