તું સતત પ્રતિબિંબની ચર્ચા કરે
કો’ક દિ તો મ્હાયલે જો ભીતરે

હાથ તો ઉપાડવો બેશક પડે
એમ ક્યાં મેળે કદી પાનુ ફરે

રૌદ્ર મોજાઓ અહમના ચૂર થઈ
ફીણ થઈ અંતે કિનારે લાંગરે

મુઠ્ઠીઓ ખોલ્યાનો છે અફસોસ બહુ
ભાગ્યની રેખા જ અમને આંતરે

છે મદિરાથી વજુ કરવુ હવે
કોઈ તો ચીલો નવિનતમ ચાતરે..!!