ક્ષિતિજો, ચોતરફ દીવાલ ધારો
ઉઘાડું આભ શિરે છે સહારો
રવિ મહેતાબ અજવાળે દિશાઓ
હરેક તારો હતો જાણે તિખારો
હવા મર્મર અમારે શ્વાસ વ્યાપે
ટહુકે, વાગતી જાણે સિતારો
રતુંબલ ફૂલ, લીલી કંદરાઓ
અલૌકિક કોણ જાણે કો ચિતારો
ફળાદી ધાનના ઢગ વિસ્તરે છે
ન ખૂટે કોઈ દિ એવો પટારો
ધારા ભીની અને મદમસ્ત માતી
સુગંધે સ્નેહનો જાણે ઈજારો
ફક્ત તારી હવે છે ખોટ પ્રિતમ
હવે તો આપ મારે ઘર પધારો