આમ તો હું રણ સમો ને માવઠા જેવા તમે
તો પછી આ પ્રેમની જ્વાળા કદિ’ ક્યાંથી શમે

આ વખત ભુલી ગયો એ દોસ્ત તું તારી દિશા
પીઠમાં ઝીલ્યા જખમ આ દિલ નહીં હરગીઝ ખમે

આમ તો શમણામાં ઝંઝાવાત થઈ આવો તમે
લહેરખી થઈને હકિકતમાં વહો, તો બહુ ગમે

એ ખુદા માંગી અમે સીડી સફળતાની ફકત
તેં દીધાં દુ:ખ દર્દના સંજોગ સૌ ચડતા ક્રમે

જીંદગી આખી, ખુશીમાં ના થયા શામેલ પણ
આખરે લોકો થયા ભેગા અમારે માતમે

ડો. નણાવટી ૧૯-૧-૧૨