એકનો બમણો બની, પડઘો હંમેશા ચીખતો
આમ ધંધો મૌન સામે ચાલતો બહુ ધીકતો 

હું અને પ્રતિબિંબ, કાયમ ખેલતાં ચોપાટને
હું કદી'ક હારી જતો, પણ "હું" સદાયે જીતતો

રાતના એ વાણિયાથી કમ નથી હોતો કદી
આગિયો, તડકો બધાને વ્યાજ ઉપર ધીરતો 

ના મને વરદાન છે હિરણ્યકાશીપુ તણું 
રે સમય, સંજોગના ન્હોરે ગમે ત્યાં ચીરતો 

તોડજે દીવાલ, પણ બારી સલામત રાખજે
પ્રેમના પ્રકરણ બધાયે ત્યાંજથી તો શીખતો 

જિંદગી તો એ જ બાવન પાનની છે થોકડી
બસ ખુદા હર શખ્સની બાજી જરાસી ચીપતો...