શબ્દના શહેરે જવાનું કામ કાંટાંળુ હતું
માંડ પહોંચ્યાં, ત્યાં અધરને મૌનનુ તાળુ હતું

કાફિયા, મિસરા, રદીફ ને બહેરના વાડા હતાં
બહારથી જોકે ગઝલનુ ગામ રૂપાળું હતું

સપ્ત રંગોના ગગનમાં સાથિયા પુર્યા ભલે
પણ હતાશાનું ધરા પર વાદળુ કાળુ હતું

અલ્પ,અરધો ને વળી પાછો કરો પુરો વિરામ
વ્યાકરણ પણ કોણ જાણે સાવ તરગાળું હતું

જીંદગી આખી જીવ્યો છું ઘોર અંધારા મહી
આજ અંતે ચોતરફ ચોપાસ અજવાળુ હતું