30.12.08


સાંતા ક્લોઝજીનો હેલ્લો...!!!

એ......એ......એ......એ......
નવલા દિવસો અવ્યા
ખભ્ભે ઉચકી લાવ્યા
સાંતાજીના ભોજન સૌ ને
સરસ મજાના ભાવ્યા
એનો થેલો ઠાલવો જી...
એજી રે એનો થેલો ઠાલવો જી....

જુવાનીયાના ટોળાં
ખુદને સમજે જાણે ધોળા
લાજ શરમને નેવે મુકી
કરશે ખીખીયા ખોળા
એનો થેલો ઠાલવો જી...

ખ્રિસ્તી બેઠાં ઘરમાં
લઈને દીવો સહુના કરમાં
આપણ સૌને કાંઈ અડે નહીં
રચીએ આડંબરમાં
એનો થેલો ઠાલવો જી....

છે આતંકી ભીતી
સાથે રાજ રમતની રીતી
ગમ્મે એટલું મથશો તોયે
આજ પ્રજા ના બીતી
એનો થેલો ઠાલવો જી....

કોઈ નથી આ તુક્કો
પડશે સણ સણતો એક મુક્કો
લીલો લીલો લહેરાતો એ
થશે સરાસર સુક્કો
એનો થેલો ઠાલવો જી....

સોચ મળી એક તળીયે
મનવા ચાલ હવે સળવળીયે
માનવતાનાં મંદિર હેઠે
સહુએ હળીયે મળીયે
એનો થેલો ઠાલવો જી...
એજી રે એનો થેલો ઠાલવો જી....

26.12.08


બેય આંખોને કહીદે, ઢળી જાય બસ
કંઈક જીવતર પલકમાં ફળી જાય બસ

એક ટહુકો, આ ખળખળ, ને કલરવ મહીં
હાથ કંકણનું ખનખન ભળી જાય બસ

રાત આખીયે શમણાઓ સળગ્યા કરે
મીણ માફક સવારે ગળી જાય બસ

પંથ અવ્વલ સુધીનો ભલે કાપશું
કો’ક મારગમાં પળભર મળી જાય બસ

રામ રાખ્યા પ્રમાણે રમીલે, રે મન
રાખ થઈને રમકડાં બળી જાય બસ

25.12.08


બ્રેઈલ ગામે, શેરીઓમા ટેરવાં અટવાય છે
સ્પર્શને સરનામુ પુછતાં અર્થનું, ખચકાય છે

હર કોઈ ક્રાંતિની પાછળ સોચ નાની હોય છે
એમ કૂણી કૂંપળોમાં જંગલો વર્તાય છે

આમતો અટ્ટહાસ્ય નામે શહેરમાં વસતો છતાં
સ્મિત માટે મન હજી ક્યારેક આ લલચાય છે

બંદગીનું નામ હું સહેજે લઉં જો મૈકદે
જામ, સાકી ને સુરાહી નામ સૌ લજવાય છે

પાડ માનો પથ્થરોનો, એ દિલે પથ્થર તમે
કેટલા મજનુ અને લૈલા અહીં સચવાય છે

23.12.08


जख़्म ऐसा दीया है की भरता नहीं
कोई मरहम, दुआ काम करता नहीं

मन करे, पंख फैलाउं ख्वाबोके में
झोंपडीमें ये मुमकीन ही होता नहीं

एक ही दायरेमें तुं कब तक चले
पांव तेरा क्युं तीजा नीकलता नहीं

कीतनी मासुमसी है मगर उसका दिल
मोम होके भी गोया पिघलता नहीं

ए खुदा मेरे कुचेसे अच्छा है ये
कब्रसे ईसलीये बंदा उठता नहीं

20.12.08


એક મુઠ્ઠી આસમાં, ને શ્વાસ બે , ઠંડી હવા
આંખમાં લીલાશ આંજો, એજ સાચુ શ્રી સવા

આમતો ફાવી ગયું છે દર્દની સાથે મને
તે છતાં બિમાર છું, દેખાડવાને દે દવા

દિલ તણાં ધબકાર મારી જીંદગીનો તાલ છે
તું હવે નાહક વગાડે દાદરો કે કહેરવા

મન છલોછલ છે, બધી ઈચ્છા અધુરીથી ભર્યું
જામ ખાલી જોઈએ, બીજી મદિરા રેડવા

કંઈકના અંધારમાં દિવડો જલાવ્યો’તો અમે
એજ સૌ ભેગા થયા અમને પલીતો મેલવા

17.12.08


પાન એકાદું ખરે, તો પાનખર કહેવાય ના
એકલી દિવાલને કંઈ ઘર ગણી રહેવાય ના

વૃક્ષની લીલી કૂંપળના સમ મને દેતો નહીં
લાગણીથી છમ્મ છું, લીલું હવે જીરવાય ના

છેડતી નક્કી સુરજની કોઈએ કીધી હશે
એમ કંઈ એ લાલ થઈ ધરતી મહીં ધરબાય ના

સ્વસ્થ ચિત્તે જો વિચારો, આપણો પડછાંયડો
આપણી ચાડી સતત ખાતાં જરી ખચકાય ના

સાદ પણ પહાડી, બુલંદી, પહાડ સામે જોઈએ
કાનમાં બોલ્યા કરો એવું કદી પડઘાય ના

15.12.08


व़क्तकी गठरीमें लिपटे हम कहां उलझा गये
थे अभी मक़तापे हम, मत्लापे कैसे आ गये

रातकी काली घटामे चांद क्युं खामोश है
बेतहाशा रोशनीसे आज जुगनू छा गये

मैकदेसे ही गुझरताथा मसीदका रास्ता
खा़मखा़ हमसे हमारे मौलवी कतरा गये

वो बडी मासुमीयतसे प्यार क्या है चीज़ वो
होंठका कौना हिलाके बस मुझे समझा गये

जींदगी सारी जीसे हम ढुंढ ना पाये कभी
वो सकुने जींदगी दो गज़ जमीमे पा गये

12.12.08


सब्र कर
तुं और थोडा सब्र कर
भुल जायेंगे सभी, जो वाक़या था, सब्र कर
सब्र कर
तुं सब्र कर
जो शहीदीको वरे उनको मिला क्या पूछ मत
धुंधली फोटो, दिलासा खोखला, तुं सब्र कर

बस्तीयां उझडे सभी,या खुनकी गंगा वहे
कश्तीयां चलती रहे उनकी सदा, तुं सब्र कर

सो चुहेको मारकर, हजको चली सब बिल्लीयां
बिल्लीयोंका हज है दिल्लीवालीयां, तुं सब्र कर

ये नमी आंखे सभीकी मांगती है , कुछ करो
मांगली माफी तभी आवामने, तुं सब्र कर

वक़्त बहेता जा रहा है, सर खुजालोगें युंही
गोलीयां फीरसे चलेगी, सब्र कर तुं सब्र कर

अब चलो बाहें कसो,मजबुरीयां को थूंक दो
जो करो वो ठोसही करना अभी ना सब्र कर
ना सब्र कर
ना सब्र कर

11.12.08


અલવિદા કહેતું, પ્રથમ પાને કોઈ
ક્રુરતા કરતું હશે શાને કોઈ

બેવફાઈની બહુ આવે ખબર
ના ધરું અફવા ગણી કાને કોઈ

શેષનાગો નાથીયા સ્મરણો તણાં
તોય સળવળતાં હજી છાને કોઈ

આંખનાં આંસુ સતત પીતો રહી
જામમાં છલકાય મયખાને કોઈ

મોત નામે ભીંત પર લટકે છબી
એમ ક્યાં ભગવાનને માને કોઈ


તારા શહેરમાં

એકલતાના ટોળા વચ્ચે ક્યાંક વસી જો
માપી, તોળી, કાગળીયું પળવાર હસી જો

વીઘા, ગુઠાં, વાર, હવે તો સ્ક્વેર ફુટમાં
ઊંડા શ્વાસે હા..શ કર્યાનો ભાવ કસી જો

લાગણીઓના લેબલ વાળું મીણ લઈને
પથ્થરની હાટડીઓમાં તલભાર ધસી જો


રૂમ રસોડું માંગ ,પલાયન જીન થશે સૌ
દિવડો બે ત્રણ વાર , અરે દસ વાર ઘસી જો


સાત દિવસના, સાત તીરોને મુખમાં ઝીલી
કંઠ વગરના શ્વાન, હવે તુ સહેજ ભસી જો

દંભ, કટુતા ઈર્ષાથી અવકાશ પ્રદૂષિત
મરવા જેવું જીવવું હો તો યાર શ્વસી જો

10.12.08

ક્ષણોનો કાફલો થાકી ગયો છે
સમય ઘડીયાળનો પાકી ગયો છે

કમળ પર ઓસના બિંદુ સ્વરૂપે
ભ્રમર હસ્તાક્ષરો ટાંકી ગયો છે

નશીલી આંખનુ કારણ હશે આ
હજી ક્યાં ઘૂંટડો સાકી, ગયો છે

રહ્યું પૈડું અમારે હાથ, ને રથ
અમારો સારથી હાંકી ગયો છે

દિલે પથ્થર મુકી, પથ્થર મુકીને
જમાનો જો મને ,ઢાંકી ગયો છે

9.12.08

સ્મિત નામે શહેરમાં ભુલા પડી
પાંપણો હર એક ભીની સાંપડી

કંટકોની પામવા મીઠી ચુભન
ફુલની ખરતી રહે છે પાંખડી

લાગણીનું રણ હવે સુક્કું થતાં
ઝાંઝવે ભિંજાય મારી આંખડી

ચાલ છે મોટા ગજાની આપની
ને ગલી મારી પડે છે સાંકડી

મૈકદામાં તું નથી, મસ્જીદમાં હું
ક્યાં સુધી ખેલાય સંતા કુકડી

મોત વહેલું માણવું’તું પણ મને
શ્વાસ લેવાની બુરી આદત નડી

8.12.08

મારો પહેરવેશ

મારું ખમીસ જાણે, ઘટનાના તાણા વાણા
ઈચ્છા બધી અધુરી, યાને દરેક કાણાં

ચશ્મા ઉપર અમારા, વીતી ઘણીયે યારો
લૂછીને ઘાવ સઘળા, નીરખું અતિત વ્હાણા

ઓઢીને આબરૂની, ટૂંકા પનાની ચાદર
પહેરણને સહેજે ઢાંકુ, લંગોટ ગાય ગાણાં

પ્રારબ્ધનું પુરાણું, વીટ્યું છે ફાળીયુ પણ
પુરૂષાર્થ કેરી ગાંઠો બાંધીને કર દુ:ખાણાં

મન સાંકડા સરીખા પહેર્યા હતાં પગરખાં
મ્હેણાઓ ડંસ દેતા, કાઢું તો વાગે પાણાં

5.12.08



કબુતર શોધવા નીકળ્યું હતું, પિસ્તોલ ને ગોળી


કર્યું જો કાંઈ ના લોકો, બનાવીશું અમે ટોળી...

3.12.08


આ દેશનો તિરંગો સહુએ ઉંચકવો પડશે
સરહદને તોડી ફોડી નક્શો બદલવો પડશે

બાઈબલ, કુરાન, ગીતા, કહેતા નથી કશું, પણ
આ માનવીનો આતમ, સરખો સમજવો પડશે

ભુલી બધી કટુતા, ફેલાવ્યા બાહુ હરદમ
જે હાથ ઝાલ્યો કાલે , આજે મરડવો પડશે

નિયતને નામે આંતક, નેતા તમે કરો છો
સમજી જજો સમયસર, રસ્તો પકડવો પડશે

પ્રગટાવી મીણ બત્તી, દેશું સલામી કિંતુ
વળતો જવાબ આપી, ઉત્સવ ઉજવવો પડશે

1.12.08



AAAKROSHHH


जला कर देशको, वो चल दीये
थमाये हाथमे, हमने दीये !!

बहुत अच्छे रहें हम मोम से
पिघलते जा रहे हम किस लीये ?

सियासत घोंटता है ये गला
दबाये नाक वो, कैसे जीये

यही तो वक़्त है, दे दे सिला
हरेक करतबका, जो उसने कीये

बहुत सजदे कीये, मांगी दुआ
पुकारा दर बदर, कुछ कीजीये

हमी है अब खुदा, इश्वर हमी
करे अब जो भी हम, वो देखीये

बुझा दो मोम की सब बत्तीयां
मशाले हाथमे लहराईये

तिरंगा गाडके उनके सीरे
वतन की शानको दहोराईये