એક તારો પત્ર નાખું તાપણે
ઓગળી જાતાં ફરીથી આપણે

આંગણે અંગડાઈ ક્યારે ડગ ભરે
ઉંબરો કરતો પ્રતિક્ષા બારણે

શિલ્પ નામે "ભગ્નતા" હું થઈ ગયો
બેવફાઈના તમારા ટાંકણે

ઢૂંઢવા આવ્યો ખુદા, સાકી સુધી
ક્યાંય ના મોજુદગી ને કારણે

ઓઢવાને કબ્રમાં ચાદર વણી
સાવ છેલ્લા શ્વાસ જેવા તાંતણે
ડો.નાણાવટી..૨૨-૧-૧૨