ન સમજી શક્યો આયનો, વસવસો છે
ખરેખર, પ્રતિબિંબનો કારસો છે

અનુભૂતિ, શબ્દોની રમઝટ અને લય
ગઝલને મળ્યો કીમતી વારસો છે

સદા હોઠ પર વાંસળી સ્થાન પામી
નહીંતર, અધિકારીણી સોળસો છે

સબંધોની કાંડી ભર્યા આ મકાનો
હવાઈ ગયેલા નર્યા બાકસો છે

તિમિરના શહેરમાં હરેક ઘરને ખૂણે
ચકાચૌંધના પાળીયા, ફાનસો છે

કટુતા, કપટ, દંભ રૂપે જીવીને
કબરમાં સુતા બાદ સહુ, માણસો છે