ભલે નામના આજ તારી બડી છે
હતી આબરૂ જે, ઉઘાડી પડી છે

અરે! "ઉફ"ના તારો ફરી ઝણઝણ્યા કાં
હજુ આંગળી ક્યાં અમારી અડી છે

થઈ કાશ ભિક્ષુક ઉપાડી જતે પણ
તમારીજ ખેંચેલી રેખા નડી છે

હવે ના કહો કે અભાગી હતો હું
તમારા પ્રતાપે આ વસમી ઘડી છે

ફળે કે ફળે ના આ જીવતર ખબર ક્યાં
કવિતાની જાણે અધુરી કડી છે

પૂકારો છડી, સૌ ગગન ભેદી નાંખો
ચિતાએ અમારી સવારી ચડી છે

ફરી કોઈ ચોરાહે પાછા મળીશું
મને આજ કેડી ખુદાની જડી છે

સપ્તમાં હું આગવો એક સુર છું
દેવકીનું આઠમું હું નુર છું

છિનવું, ને ચીર પણ પુરા કરૂં
પ્રેમમા કાયમ પણે મગરૂર છું

લઈ સ્મરણ રાધા અને મીંરા તણું
વાસળીના શ્વાસમાં ચકચુર છું

ચક્રધારી, પણ વદન પર સ્મિત છે
વ્હાલથી નીતરું છતાં પણ ક્રુર છું

આંગળી ઉપર ભલે પર્વત હતો
ભક્તને કાજે યમુના પુર છું

પોટલી હો પ્રેમના તાંદુલ તણી
આપને સત્કારવા આતુર છું

ગાવ કેદારો, ધરો કરતાલ તો
માત્ર કહેવા પુરતો હું દુર છું

વાંસળી રૂપી જીવન ગમતું હતું
આંગળી માફક કોઈ રમતું હતું

ટેરવાં કણસી રહ્યાં ઝણકારમાં
ને જગત,ક્યા બાત હૈ, કહેતું હતું

વાહ દુબારા, કહી દીધું મ્રુત્યુ ઉપર
ક્યાં કોઈ બીજી વખત મરતું હતું

મોત નામે બંધ તે બાંધી દીધા
જીંદગી, કેવું ઝરણ વહેતું હતું

આ કિનારાને હવે ઝાઝા ઝુહાર
સાદ સામેથી કોઈ કરતું હતું

વાયા વાસંતી વાયરાઓ વ્હાલના
કેવા ટશીયા ફુટ્યા છે એના ગાલના
વાયા વાસંતી વાયરાઓ વ્હાલના

ઝરમર ઝરમર વર્ષા વરસે
ખળખળ ખળખળ ઝરણાં ગહેકે
એણે સાથીયા પુર્યા છે કેવા તાલના
વયા વાસંતી વાયરાઓ વ્હાલના

લાલ ચણોઠી ફાંટ ભરીલો
કેસુડાને હાથ ધરી લો
બધાં વાસી થઈ જાય રંગ કાલના
વાયા વાસંતી વાયરાઓ વ્હાલના

વીજળી ચીતરે કેડી નભમાં
ચાસ પડ્યા ખેતરના પટમાં
કોણે ચાતર્યા ચીલા છે આવા ચાલના
વાયા વાસંતી વાયરાઓ વ્હાલના

ये सांसो का होना कहां तक चलेगा
युं ही आना जाना कहां तक चलेगा

बुरे ही सही ख्वाब देखेंगे लेकीन
पलक ना झपकना, कहां तक चलेगा

कभी बात हमसे भी करले ओ जा़लिम
युं ही मुस्काराना कहां तक चलेगा

कटी रात सारी, अभी जाम भर दो
नझ़र से पिलाना कहां तक चलेगा

चलो आझमाये नया कोई आलम
यही एक ठिकाना कहां तक चलेगा

ज़रा मूडके देखो, है कितने दिवाने
हमे याद रखना कहां तक चलेगा

कभी हम भी हंसतेथे पुछो उन्हे तुम
दिलो जां मे बसतेथे पुछो उन्हे तुम

न गरझे थे बादल न चमकीथी बिजली
बखुबी बरसतेथे पुछो उन्हे तुम

हमे आयनेसे थी अक़्सर शिकायत
सम्हलते हि फंसतेथे पुछो उन्हे तुम

निकलना हि होता था कुचेसे उनके
वंही से ये रस्ते थे पुछो उन्हे तुम

पडोशी, पयंबर ये प्रितम थे महेंगे
हमी दोस्त सस्तेथे पुछो उन्हे तुम

हमे क्या पता मैक़दे कौन लाया
कोई तो फरिश्तेथे पुछो उन्हे तुम

ग़मे ईश्कमें अपना सब कुछ गंवाया
यही तो शिरश्ते थे पुछो उन्हे तुम

गिरा एक तारा जो निकले ये आंसु
निभाये युं रिश्ते थे पुछो उन्हे तुम

અમે ઈશુ
પ્રણામશુ
ઉરે દિવો
પ્રજાળશું
દયાનિધિ અમે તને આ સ્તંભથી ઉતારશું
ને કાષ્ઠ બે લઈને સેતુ પ્રેમના બનાવશું
અસત્યને
જલાવશું
તિમિર સદા

હટાવશું
હવે નહીં
પ્રહારશું
ફુલો થકી
વધાવશું
ઉરે દિવો
પ્રજાળશું
તને ઈશુ
પ્રણામશું

આગળીયો ખુલ્લો છે આવો
અટકળની સાંકળ ખખડાવો

ભીના ભીના શમણાઓથી
નીંદરની નગરી મહેકાવો

પગલું એ પરથમ મુકે ત્યાં
ચંપો ને કેસુડો વાવો

મારી રેખ તમારા સુધી
તાણું, બેય હથેળી લાવો

લગણીઓનો લુણો લાગ્યો
પત્રો હળવેથી ઉથલાવો

’કાબા’ ઉપર "રામ" લખીને
સમજણના સેતુ બંધાવો

અમારી ચાલ છે ને જીતની બાજી અધુરી છે
છતાંયે ચાલમાં તારી હજુ ઝાઝી ગરૂરી છે

ભરીલ્યો દુન્યવી ભાથાં અસંતોષી પટારામાં
અમારી ફાંટમાં શ્રધ્ધા અને થોડી સબુરી છે

ઘણી આશાઓથી ઈશ્વર ભરી તેં આવતીકાલો
અમે સૌ પૂજતા રહીયે, પ્રભુ તારી ચતુરી છે

ભહુ રાખ્યો ભરોસો એ ખુદા તારા ઉપર સહુએ
હવે પગભર થવા માટે હવા તાજી જરૂરી છે

સુરાલયમાં અમારી યાદ ના કંડારશો નાહક
અમારી યાદ માટે પુરતી પ્યાલી મધુરી છે

ઘટી ગઈ ઘટના પનઘટમાં
ખિલી ઉઠે સપના પનઘટમાં

લચી પડ્યાં ગુલમ્હોર ગુલાબી
રસ્તે ચાહતના પનઘટમાં

નદી વહે જાણે નીતરતી
ઝાંઝારડે પગના, પનઘટમાં

પતંગિયા, ભમરા પર ઉતર્યા
ઓળા આપદના પનઘટમાં

નયન હતાં આકાશી, જાણે
પડછાયા નભના પનઘટમાં

ઉડી હવામાં કેશ લતા સમ
મહેકે અનહદના પનઘટમાં

બહુ છલ્યાં જોબનીયા, થઈ ગ્યાં
ધજાગરા તપના પનઘટમાં

ધારો કે આજ ઓલો
સુરજ કહી દે કે મારી
છુટ્ટી છે કાલ નહી આવું...

બીજુ તો ઠીક ઓલા
અઢળક તારલીયાનો
ઓવર ટાઈમ કેમ કરી લાવું...

પંખીના કલરવ ને
સુંવાળી ઝાકળ, શું
ઊષાને મોઢું બતાવું....?

જાગોને જાદવા ને
ક્રુષ્ણરે ગોવાળીયાને
અમથું અમથું રે કેમ ગાવું....

સપના ખુટશે ને પછી
નીંદર ઊલેચવાને
વણઝારી વાવ ક્યાંથી લાવું...

વિનવો આ સુરજને
તપતો રહેજે રે બાપ..!
તાત થઈ કેમ કરો આવું....
હવે કહેતો નહી કે નહી આવું
હવે કહેતો નહી કે નહી આવું…….

तेरे ग़ममे अभी भी है वो दम
मरने वाले कहां तुज़पे है कम

झुर्म ढाता है शीशा ये अक़सर
जैसे रूठा हुआ है वो हमदम

ये नझर क्युं झुकीसी है मेरी
बोज भारी था, है आंख भी नम

ज़ीक्र कैसे करुं यारो उनका
नींदमें हम थे,ख्वाबो में भी हम

ज़ख्म इतने है दिलमें हमारे
उसका जल जाना ही बस है मरहम

શૂન્ય છું, તો પણ ભરોસો છે મને
એક-તારો સાથ હો, તો દસ બને

લાગણી, શબ્દો હુંફાળા ને ગઝલ
જે હતું આપી દીધું, મારી કને

વારતા ટૂંકી, અને પ્રસ્તાવના
એક આખો ગ્રંથ હો એવું બને

આંખની પિછાણ પણ ન્હોતી છતાં
ઓરતા એવા કે બસ મળવું તને

મૌનની ભાષા હતી મારી ફકત
તોય પણ ઈર્ષ્યા થતી સંવાદને

લીટી પ્રભુ તેં હાથમા બે ચાર દઈ દીધી
તકદીર નામે ઝાંઝવી ચકચાર દઈ દીધી

જોકે હતું સમસ્ત મારી આંખમાં છતાં
એના ગયાની લાગણી સુનકાર દઈ દીધી

દીધાં ભલા તેં જામ, સુરાહી અને પછી
ખાલી પણાની વેદના ચિક્કાર દઈ દીધી

ઉગી હજુ જ્યાં પ્રેમની ઉષા રતુંબડી
કાળી કલુષી રાત આ ભેંકાર દઈ દીધી

ચાહ્યો હતો મેં લાગણી તંતુ કમળ સમો
સગપણ સમી આ જાળ તેં હદબહાર દઈ દીધી

કાશી લગીની જાતરા પુરી કરી’તી ત્યાં
ચોર્યાશી લાખ ખેપની ભરમાર દઈ દીધી

કોડાઇ કેનાલ વિષે.....

નજરમાં સમાણું એ લુંટી રહ્યો છું
અલભ એવું શમણું હું ચુંટી રહ્યો છું

લઈ બુંદ ઝાકળ, ને પર્ણો સુંવાળા
ખરલમા હું આંખોની ઘૂંટી રહ્યો છું

ચટક લાલ ગાલીચે પર્ણો સ્વરૂપે
દિવસ રાત હળવેથી તુટી રહ્યો છું

નરમ ઘેંસ તડકામાં કૂણી હવાનો
થઈ એક પરપોટો ફુટી રહ્યો છું

પ્રભુએ દીધું છે ભરી ખુબ ખોળો
છતાં સાચવણમાં હું ત્રુટી રહ્યો છું

ગલી, ઘર કે ડેલીને છોડી નથી મેં
રસમ આજ વરસાદી તોડી નથી મેં

બધાં દોસ્ત ઉભા છે ખભ્ભો ધરીને
છતાંયે મટુકીને ફોડી નથી મેં

સમંદર ને ખેડ્યા પછી આ મળી છે
કરચલીઓ ઉછીની ચોડી નથી મેં

વ્યથા સાંભળીને હસો, છો મનોમન
હતી જેવી છે આ , મરોડી નથી મેં

ઉગ્યા પથ્થરો જ્યાં જ્યાં આંસુ ખર્યા’તા
અમસ્તી આ ખાંભીઓ ખોડી નથી મેં

સાવ ભોળું ભટાક મારૂં કુંવારૂ મન
વળી કેટલીયે હોય એમા મીઠી ચુભન
મારું કુંવારૂ મન.....

પાંચીકા ટિચતી ને ફલડાં ઉલાળતી
ગમતીલી ગલીયો ને થન ગન ઉપવન
વ્હાણાની વાવ ચડું પગલે પતંગીયાને
અલ્હડ પણાની હેલ , લચકંતું તન
મારૂં કુંવારૂ મન.....

હાટડીમાં મેળાની પપોટ લેવાને જતાં
સ્પર્શ્યો કોમળ, ને હું તો રહી ગઈ’તી સન્ન
વ્હાલ સખી સહિયરીઓ કે’દુની કહે, તેં તો
ખુલ્લમ ખુલ્લા રે દીધાં તન મન ને ધન
મારૂં કુંવારૂં મન.....

પિયરની ઝાંપલી થી સાયબાની વેલ સુધી
હોંશને દઝાડતી આ કેવી ઉલઝન
ગમતી વિદાયની આ વસમી વિટંબણાઓ
તરસું વાલમ, ને છોડું વ્હાલપનુ વન
મારૂં કુંવારૂં મન.......

સહી છે ઠોકરો પગની અમે જમણા ને ડાબામાં

સહી છે ઠોકરો પગની અમે જમણા ને ડાબામાં
પડે પગમાં બધાં , જો હોત હું મંદિર કે કાબામાં

અસંખ્યો તારલા ભાળીને ના કર કલ્પના એ દોસ્ત
હતાં મારા એ સપનાઓ જે ટાંક્યા’તા મે ધાબામાં

કહે છે મૈકદા ઢૂંકડો છે રસ્તો સ્વર્ગ નો સૌથી
પીવું છું એટલે રહેવા પ્રભુ તારા ઘરોબામાં

સમી સાંજે અમે બેઠાં ખરલ લઈને અનુભવની
ઘુંટ્યા છે ખૂબ મેં દર્દો જીગર મારા કસુંબામાં

ન ચાંપો આગ , ભારેલી છે હૈયા ઝાળ રગ રગમાં
ચિતા સળગી ઉઠે , ને રહી જશે લોકો અચંબામાં

રાત હતી ઈશ્વરનું મટકુ

રાત હતી ઈશ્વરનું મટકુ
મટકામા સપને હું ભટકું

વાસ કરું તારી આંખે, ને
દુનિયાની આંખે હું ખટકું

કાળ અને સંજોગો માંહી
લોલક સમ વચ્ચે હું લટકું

લાખ ઉપર ચોર્યાશી ફેરા
કેમ ખબર ક્યારે હું અટકું

મોહમયી માયા નગરીથી
ધૂમ્ર સમો થઈને હું છટકું

દ્વાર ખખડતું અરધી રાતે, અધ બિડેલી આંખે
કો’ક ટપાલી પરબિડીયામાં શમણાં બીડી, નાખે

એક તરફ ઘટનાઓ રાખું જીવતરની સંગાથે
બીજે, તારી યાદ અમસ્તી, પલડું ભારી રાખે

નીલકંઠ છું સાવ, વલોવી દરિયો આખો પીતો
કોણ ભલા શબરીની માફક ઘાટ ઘાટની ચાખે

આમ જુઓ તો જાત અમે સંકોરી નાખી તોયે
આજ હજુ વિતેલી વાતે વિસ્તરતું કોઈ પાંખે

સોડ અમે તાણી, લે ઈશ્વર હિસાબ કરીએ પુરો
રોજ ઉઠીને બીક મરણની કોણ તમારી સાંખે

છેવટે સુરજ અમોને હાથ તાળી દઇ ગયો
કેસરી ખેંચી દુપટ્ટો, રાત કાળી દઈ ગયો

બાગને સોંપ્યો ભરોસે જેમના આખો અમે
પુષ્પને ચુંટી , નરાધમ એજ માળી દઈ ગયો

દોસ્ત મે માંગી હતી ઊષ્મા ભરી બે પળ અને
ખૂંચતી દિલમા સતત યાદો સુંવાળી દઈ ગયો

ઓરતા ફાગણ ગુલાબી કંઈ હતા હોળી તણાં
દિલ મહી સળગ્યા કરે એવી દિવાળી દઈ ગયો

જ્યાં હજી જાણ્યું કે સાલી જીંદગી શું ચીજ છે
ત્યાં પ્રભુ તું મોતની લાલચ રૂપાળી દઈ ગયો

અશ્રુ ભીની રાત હતી એ
મારા દિલની વાત હતી એ

કાતિલ આંખો સહેજ ફરી જો
ક્ષણની, તોયે ઘાત હતી એ

થર થર ભીની કોઇ પ્રતિક્ષા
હોઠો પર તૈનાત હતી એ

રસમો તુટી , જામ છલાયા
મહેફિલની શરુઆત હતી એ

મત્લા , મક્તા કાંઇ ન જાણુ
નમણી શી રજુઆત હતી એ

છલકતાં જામનો છલકાટ છું હું

છલકતાં જામનો છલકાટ છું હું
તરસતા હોઠનો તલસાટ છું હું

ભલે કાજળ અને ઘુંઘટ હો આડે
નશીલી આંખનો ચળકાટ છું હું

ખનન ખન કાનમાં બાજે મધુરો
સુહાગી રાતનો ખનકાટ છું હું

ભરી લો શ્વાસમાં , રગરગ ધરી લો
ધરાની ગંધનો મહેકાટ છું હું

સદાયે દોસ્ત તારો હમસફર છું
ચિતા તારી તણો ચહેકાટ છું હું

પતા ખુશબુઓંકા હવાસે હી પુછો

પતા ખુશબુઓંકા હવાસે હી પુછો

અદા ચીઝ ક્યા,દિલ જવાં સે હી પુછો

યે થર્રાતે લબ ઔર યે ઝુકતી નિગાહેં

હે કિસકે લીયે વો હયા સે હી પુછો

હુઈ ચંદ રોજોમેં ઇતની કરીબી

ઝખમ દાસ્તાને દવાસે હી પુછો

પુકારોગે કબ તક મિનારો પે ચડકે

કહાં તક યે પહોંચી અઝાં સે હી પુછો

કહા કુછ ભી હોગા યું મદહોશીયો મેં

વો અલફાઝ ક્યા થે ઝુબાં સે હી પુછો

કોઇ આખરી હોગી જલનેસે પહેલે

પતંગે કી ખ્વાઈશ શમાકો હી પુછો