વાંસળી રૂપી જીવન ગમતું હતું
આંગળી માફક કોઈ રમતું હતું

ટેરવાં કણસી રહ્યાં ઝણકારમાં
ને જગત,ક્યા બાત હૈ, કહેતું હતું

વાહ દુબારા, કહી દીધું મ્રુત્યુ ઉપર
ક્યાં કોઈ બીજી વખત મરતું હતું

મોત નામે બંધ તે બાંધી દીધા
જીંદગી, કેવું ઝરણ વહેતું હતું

આ કિનારાને હવે ઝાઝા ઝુહાર
સાદ સામેથી કોઈ કરતું હતું