કૂંપળો એ વૃક્ષની કુણી વ્યથા છે
પાનખર કેવી રહી, એની કથા છે

મન મળ્યાં પણ શબ્દ દેહે ક્યાં મળ્યા’તાં
આપણી વચ્ચે હજુ નાનો ’તથા’ છે

લાગણીથી તરબતર પડઘો પડ્યો ના
જે અમે દીધી, સદાઓ એ યથા છે

ફુલને ઉડતાં હવે ફાવી ગયું ,પણ
હક પતંગિયાને જ છે એવી પ્રથા છે

શ્વાસ ખુટે સંગમરમરની તળે, બસ
કેટલી જાહોજહાલી અન્યથા છે