નાચવાનું મન હથેળીમાં ઘણું
ભાગ્યને વાંકુ પડ્યું, બસ આંગણું

ના ભળ્યું, વાણીની સાથે મૌનને
એટલે કાયમ રહ્યું એ વાંઝણું

દુશ્મનો ઝાઝાં, અને વેઢા ખુટ્યાં
એ ખુદા, કેવી રીતે સઘળાં ગણું

તોરણે ઈચ્છા બની લટક્યા કરૂં
બંધ, તોયે છે તમારૂં બારણું

રામની લોરી સુણી પોઢ્યા, અમે
ચાર ખભ્ભે ઝુલતુ’તું પારણું