આયનો ખુદનો જ ચહેરો ક્યાં પિછાણે
જેમ કોઈ માછલી જળને ન જાણે

પ્રેમમાં મજનુ બની ઉભો રહ્યો, પણ
ના પુછ્યું લોકોએ, કે પુછ્યું ન પાણે

શ્વાસ લેતો ગામમાં તારા હજુ, ત્યાં
થઈ જતાં નિ:શ્વાસ, સહુ જાણે અજાણે

પાનખર લીધી અમે, તમને વસંતો
કેસરી અક્ષરમાં દઈ દીધી લખાણે

કેટલી ઈચ્છાઓના ઘોડે ચડે મન
એકમાં પછડાય, ત્યા બીજો પલાણે

ભોળપણની હદ વટાવી, પુછમાં તું
સૌ અમે આવ્યાં છીએ તારી જ કાણે