જ્યારથી આકાશમાં માનવ ગયો
મેઘ પણ કરતો દગાબાજી થયો

કોણ ગાશે રાગ એ મલ્હારનો
જે મળે એ પૂછતા કે એ કયો ?

તું વિનવતો દ્વારકાના ધીશને
સર્વ સત્તાધીશને આનંદ ભયો

ચાતકે જળ ક્યાંકથી માગી લીધું
આદમી એક 'આમ' બસ બાકી રહ્યો

સાવ ન આવો તમે આવી રીતે...!!!
એટલે થોડો તને સાવન કહ્યો...???

તું મૃગજળ, હું હાંફ હરણની
અર્જુન તું, હું જાત કરણની

રસ્તે નહિ, પણ મંઝીલ પહોંચી
સમજ્યો હું ઓકાત ચરણની

દરિયો યાને ઠલવાયેલી
મસ્તી અપરંપાર ઝરણની

ચોપાટે તારી ને મારી
ચાલું છું બસ ચાલ સ્મરણની

જીવતરને મેં સાદ કર્યો, ને
તે સમજી એ હાક મરણની

બધા એક એક કરજો વાદળાને કોલ
કહી દેજો કે અહિયાં 'વેલ' ઈઝ નોટ "ઓલ"

ધરા ઠાલી ઉભી, લઇ હાથ વરમાળા
હજુ ક્યા દુર દખ્ખણ વાગતા'તા ઢોલ

છલોછલ વ્હાલની નહેરો છે સુક્કી ભઠ
અગર જો વાલ હો કોઈ બંધ, એને ખોલ

અમે હીરો તને 'રજની' સમો ગણીએ
વિલનનો કાં તમે ભજવી રહ્યા છો રોલ??

અગર જો તુંયે અફસર હોય સરકારી
ચડાવું કેટલા, ને ક્યાં બલિ, તું બોલ !?

ખબર છે માવઠું થઇ લાઈન મારે તું
વરસવું છે?, કે ખોલી દઉં બધીયે પોલ!!!!

બધા એક એક કરજો વાદળાને કોલ
કહી દેજો કે અહિયાં 'વેલ' ઈઝ નોટ "ઓલ"

ધરા ઠાલી ઉભી, લઇ હાથ વરમાળા
હજુ ક્યા દુર દખ્ખણ વાગતા'તા ઢોલ

છલોછલ વ્હાલની નહેરો છે સુક્કી ભઠ
અગર જો વાલ હો કોઈ બંધ, એને ખોલ

અમે હીરો તને 'રજની' સમો ગણીએ
વિલનનો કાં તમે ભજવી રહ્યા છો રોલ??

અગર જો તુંયે અફસર હોય સરકારી
ચડાવું કેટલા, ને ક્યાં બલિ, તું બોલ !?

ખબર છે માવઠું થઇ લાઈન મારે તું
વરસવું છે?, કે ખોલી દઉં બધીયે પોલ!!!!

દીવાલો હતી આયનાની વચાળે
નહિંતર હું ખુદને જ ચૂમું કપાળે

હળાહળ હશે કંઈક ટહુકામાં નક્કી
અમસ્તું ખરે પાંદડું ના અકાળે

હજુયે વિમાસણમાં લાગે છે ઈશ્વર
નિરંતર રવિ નામ સિક્કો ઉછાળે

લખ્યો તો ખરો તરબતર એક કાગળ
પછી ના જડ્યું નામ એકે મથાળે

વાણીને આ તાણા ને વાણા શ્વસનના
કફન રૂપ ચાદર પછી સૌ વીંટાળે

એક ધૂપસળી, તે હું
ત્યાં સાંજ ઢળી, તે હું

તું જ્યોત ઝળાહળતી
ને વાટ બળી, તે હું

ખૂંખાર વસંતોમાં
બેબાક કળી, તે હું

સૌ રાસ રમીને રત
નાથ માંડ મળી, તે હું

એ રાત, મહાકાળે
જે ધાત ટળી, તે હું

નિ:સ્સાસા ઉભરે ચોધારે
વરસાવો કંઈ અનરાધારે

સળવળીયો દુશ્કાળી અજગર
પીછે હઠ કીધી તોખારે..!!

સાચવજે બસ કપરી ક્ષણને
કહેતા તરુવર, ધણ મૂંગા રે

સાગર, સરિતા, ઝરણા, કુવા
બેઠા છે સુક્કે સંથારે

લીલ્લી પળમાં યાદ કર્યો'તો
વળતર એનું ચૂકવી જાને રે

आदमी को आदमीसे बचके रहेना चाहिए
पीठ में खंजर चला दे, फिरभी सहेना चाहिए

कब तलक ये लब तेरे खामोशिया पीते रहे
जो भी कहेना हे उसीके दर पे कहेना चाहिए

ये रईसोंकी हे महेफिल और में बेबाक दिल
आँख दोनोमे चमकता कुछ्तो गहेना चाहिए

थम गया सब कुछ मेरे अन्दर तेरे जाने के बाद
अब लहुका रंग पाने, कुछ्तो बहेना चाहिए

में तेरे सायेमे ही पलता रहाथा उम्रभर
आखरी मंज़िल कफन तो खुदका पहेना चाहिए

વિચારે વૃક્ષ કે અરે! આ પાંદડા ખરી જતાં
બુઝર્ગ હું ઉભો, અને આ બાળકો મરી જતાં

ડૂબો, હજી ડૂબ્યા કરો,આ મોતીઓની આશમાં
તજીને મોહજાળ જો, શબો બધાં તરી જતાં

ગણી ગણીને ત્યાં સનમ ભરે તું જામ, ને અહી
નજરથી જામ કેટલાયે આશિકો ભરી ગયા..!!

જરાક કચકચાવજે પ્રયત્ન કેરી મુઠ્ઠીઓ
નહી તો કેટલાયના નસીબ અહી સરી ગયા

કથાઓ દંત થઇ ગઈ સબંધની, કે માનવી
અરિસે ખુદના બિંબને જોઈ હવે ડરી જતાં

ભૂલી ગયા ભગવાન ?, તમારું ભલું પૂછવું
નથી વરૂણના પ્લાન?, તમારું ભલું પૂછવું

મૂકી કપાળે હાથ, જગત આખું બેઠું છે
છતાં રહો બેધ્યાન?, તમારું ભલું પૂછવું

ધરા ધરે હર સાલ હરિવર, હરી ચુંદડી
બદલ કર્યો પરિધાન?, તમારું ભલું પૂછવું

દુઆ માસીદે, ભજન લાગાતારે ના પહોંચ્યા
થયા શું અંતર્ધ્યાન?, તમારું ભલું પૂછવું

પશુ-પખી અણબોલ, તરૂવર બધાં ટળવળે
દયા કરી છે મ્યાન?, તમારું ભલું પૂછવું

હશે, અડી મોંઘાઈ હવે આકાશ સુધી ને
ચળી ગયું ઈમાન? તમારું ભલું પૂછવું

હથેળીનું જીવન- કમળ ખોલતા
વિધિના લખાયા ભ્રમર બોલતા

અસંભવ, ને સંભવમાં પગ બે મૂકી
પ્રણય મત્સ્ય તાકી, ને સમતોલતા

ઘડી, ખટઘડી, પળની સરગમ સૂણી
સમય ફેણ લોલક સતત ડોલતાં

પ્રથમ મેઘ આષાઢી ટહુકો તમો
કણે કણ અમો આજ કિલ્લોલતાં

હતી રાજધાની, જનમ ને મરણ
કભી થી વો દિલ્લી, કભી દોલતા...!!!

"નિરર્થક" સમું શબ્દકોશે ચરણના
નથી ક્યાંય હોતું કદાચિત હરણના

તને સહેજ જોતાંજ, ચહેરે અમારા
બધાં ચિન્હ ઉપસ્યા હતાં વ્યાકરણના

વિધિના જુઓ ખેલ કેવા વિચિત્ર
મને સ્વપ્ન દે ઊંઘમાં જાગરણના

પ્રતિબિંબ વચ્ચે હતાં પારદર્શક
હજી ક્યાં ખુલ્યા એ ભરમ આવરણના

જિંદગીના રણનું મારણ છે મરણ
 જાણતું એ હોય છે કાયમ હરણ 


 'હું' અને પ્રતિબિંબ એક જ છે, છતાં
 હોય છે વચ્ચે અહમના આવરણ 


 શ્વાસના કુંડળ, ને તનનું આ કવચ
 દઈ દીધા, તોયે નથી કહેતા કરણ


 ને અમે પણ ઓગળી જાશું પછી
 ચિન્હમાં રહેશે ફકત બે "અવતરણ"


 ત્યાં જુલુસ જુદું જનાજેથી પડે 
ખૂટતા , વળતા જનાજે, બે ચરણ

ના અમારે પાંખના ફરફર થવું
એક લીલા પર્ણનું મર્મર થવું

જો તને પોસાય તો જંતર થવું
કાં પછી અગડંબ બની, મંતર થવું

આયને તિરાડ પડવી એટલે
શબ્દમાંથી, જાતનું અક્ષર થવું

ના હવા ઉછીની લેવી શ્વાસમાં
એટલું બસ આપણે પગભર થવું

છે શમાથી દિવ્ય, પરવાના તણુ
મોતને આંબી જવા તત્પર થવું

આજ મંદિર થઈ, મદિરાએ વળ્યો
ક્યાં સુધી એની ઉપર નિર્ભર થવું..??

હવે બહેતર થવું મુશ્કિલ વધુ 

કર્યું ઓકાતથી હાંસિલ વધુ 

 નદીને ચોતરફ વહેવું, અને 

નડ્યા બંને તરફ સાહિલ વધુ 

 ગળા ડૂબે રહી અક્સર રહે 

 પ્રણયમાં પ્રેમીઓ ગાફિલ વધુ 

કટોરો ઝેરનો ચાખ્યો અમે 

અદા તારી હતી કાતિલ વધુ 

 જીવનમાં શ્વાસની ચોપાટમાં 

થયું સાબિત મરણ કાબિલ વધુ

"અવતરણ"માં આવવાનુ રહી ગયું
વાત મારી કોઈ બીજું કહી ગયું

ના કટાણુ મોં કરો, ટાણુ ચુકી
એ સતત વહેવાનુ, ને એ વહી ગયું

ઝણઝણાવા સાજના હર તારને
ટેરવું એકેક, ઝખમો સહી ગયું

જાળ લીલા તોરણોની પાથરી
કોઈ, પાણિ આજ મારૂં, ગ્રહી ગયું

છે પસીને તરબતર મારી કબર..??
કે પછી હમણા જ કો’ વિરહી ગયું