દીવાલો હતી આયનાની વચાળે
નહિંતર હું ખુદને જ ચૂમું કપાળે

હળાહળ હશે કંઈક ટહુકામાં નક્કી
અમસ્તું ખરે પાંદડું ના અકાળે

હજુયે વિમાસણમાં લાગે છે ઈશ્વર
નિરંતર રવિ નામ સિક્કો ઉછાળે

લખ્યો તો ખરો તરબતર એક કાગળ
પછી ના જડ્યું નામ એકે મથાળે

વાણીને આ તાણા ને વાણા શ્વસનના
કફન રૂપ ચાદર પછી સૌ વીંટાળે