ક્યાં હવે એ જામ ને સાકી મળે
મૈકદું એકાદ એકાકી મળે

બાગમાં તેં ફુલ સુંઘ્યા કેટલા
પહોંચ ના એની કદી પાકી મળે

એ હિસાબે જાગરણના ચોપડે
રાત લેણી આપણી બાકી મળે

લાગણીથી વૃધ્ધ એ ચહેરે હવે
મુછને દોરે જ કરડાકી મળે

મૌલવી કે સંત પાસે ના જવું
દર્દે દિલ ને ડામવા ફાકી મળે..!!

જે બધાં તરતા હતા, મડદા હતાં
મોતના દરિયે, ન તૈરાકી મળે