સમયના કમળમાં ફસાયો ભ્રમર છું
કદી આવવાનો નથી એ પ્રહર છું

બધાં પોષતાં એક સંશય તરીકે
નથી કોઈ પહેચાન તોયે અમર છું

ભલે સાત સાગર ઘુઘવતાં હ્રદયમાં
કિનારાએ મસ્તીથી વહેતી લહર છું

તિખારો છું ચકમક વચાળે ક્ષણિક હું
કટાણે જલું તો સદાયે કહર છું

હજી કાન પગરવ તમારાથી સરવા
ખબર છે છતાં, માત્ર નિર્જન કબર છું