મારે શમણાના સુર લઈ ગાવા છે ગીત
પછી મહેફીલમાં હું ને મારો મનડાનો મીત

ક્યાંક પનઘટ પર બેસીને શબ્દોને તીર
હેલ છલકાવી, પાવા છે વહાલપનાં નીર

એના ઘરને વિંટળાઉં બની લાગણીની વેલ
રૂડા આંગણીયે ગહેકું, થઈ માનીતી ઢેલ

હાથ સળગાવી રમવાતાં નજર્યુના રાસ
ભલે ખોવાતી નીંદરની નથડી ચોપાસ

બેય અધરોને ચૂમું થઈ વાંસલડી આજ
કંઈક વેદનાઓ સહેવી છે બનવાને સાજ

ઓલા સુરજને કહી દો, શું તારી મજાલ॥??
મારી પાંપણ ઉભી છે બની નમણીશી ઢાલ