ક્યાંક મારામાં કશું ખુટે હજી

આ નગરમાં કોઈ ના લુંટે હજી

સુર્ય કિરણે પુષ્પની પાટી ભુંસી

રોજ ઝાકળ એકડો ઘુંટે હજી

સાંજની વેળા, સ્મરણની ડાળીએ

પર્ણ પીળું યાદનું તુટે હજી

છો ઘુઘવતો મધ્યમાં,પણ તટ ઉપર

એક પરપોટો બની ફુટે હજી

શ્વાસનાં વળગણ, સગાં સંધી છુટ્યા

હોઠથી એક નામ ના છુટે હજી