20.4.11

562

બંદગી કે રીંદગી, રમવાનું પાનુ હોય છે
હું જીતું કે તું, ફકત જીવવાનું બહાનુ હોય છે

કેટલા પૂર્વજ અગન ઓઢી ફના થઈ જાય પણ
આ પતંગાનુ નર્યું વળગણ દીવાનુ હોય છે

સાત ઘૂઘવાતા સમંદર એટલું જાણે નહીં
ફીણ થઈને તટ ઉપર પ્રસરી જવાનું હોય છે

રાખવા સંબંધને અકબંધ કંઈ સહેલું નથી
ઊંટ આખું સોયમાથી કાઢવાનું હોય છે

મોતનો હું સાવ સીધો મર્મ સમજાવી દઉં
એકનું તદ્દન મટી, પરનું થવાનુ હોય છે

1 comment:

Anonymous said...

wah... fin thai ne prasari javanu hoi che...sambandh sehla nathi... ane par nu thavanu hoi che... maja avi janab.. amar mankad