આયનો ઘોળીને જ્યારે પી ગયો
સૌ પ્રથમ તો મ્હાયલો આ બી ગયો

ઘેર પડછાયો મુકીને નીકળ્યો
ને સુરજ કારણ વગર ચમકી ગયો

મુઠ્ઠીઓ વાળી અમે મોડી બહુ
હાથથી મોકો ફરી છટકી ગયો

સત્ય જે વધ સ્તંભ પર ખોડ્યું હતું
આખરે પ્રાયશ્ચિતે બટકી ગયો

જ્યારથી ક્ષણને સમય, પરણ્યો હતો
ત્યારથી લોલક બની લટકી ગયો