Jagdip Nanavati
શેરીએ તારી કશું ઠેબે ચડ્યું
એમ કરતા દિલ મને પાછું જડ્યું

સાવ હળવા ફૂલ જેવું થઇ જવું
સહેજ ઝંઝાવાત માં ભારે પડ્યું

એક પીછું આશ લઇ અરમાનની
બેય પાંખો વીંઝતું આભે અડ્યું

આજ તસ્બી ભૂલથી હોઠે અડી
રોજ સાલું મૈકદે જાવું નડ્યું

ક્યા રહી પહેચાન કોઈ કબ્રની
એક સરખું મોતનું મહોરું ઘડ્યું